Όταν ο Μιχάλης Ρακιντζής έφτιαξε βίντεο κλιπ με το ξύπνημα του Μαρμαρωμένου Βασιλιά

Διονύσης Αντωνέλλος
Το 1994 ο Μιχάλης Ρακιντζής έφτιαξε το πρώτο 3D videoclip στην Ελλάδα, με την εταιρεία Genesis, με θέμα το ξύπνημα του Μαρμαρωμένου Βασιλιά.

Ένα videoclip που πιθανώς σήμερα δε θα… τολμούσε να φτιάξει κανείς για να μη… «θυμώσουν» οι Τούρκοι.

Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς είναι ένας από τους πιο γνωστούς θρύλους της ελληνικής παράδοσης, συνδεδεμένος με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453.

Σύμφωνα με τον μύθο, την ώρα που οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Πόλη, ο τελευταίος αυτοκράτορας, Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος, δεν σκοτώθηκε, αλλά μαρμαρώθηκε από έναν άγγελο λίγο πριν πέσει στα χέρια των Τούρκων. Ο ίδιος άγγελος τον έκρυψε σε μια σπηλιά ή σε ένα υπόγειο κάτω από την Αγία Σοφία, περιμένοντας τη στιγμή που θα ξαναζωντανέψει για να απελευθερώσει την Πόλη.

 

πηγή

Το αλίευσα ΕΔΩ

Ρίγος! Ελληνομανία: Η νέα μόδα των Τούρκων και το μεγάλο θαύμα που επιτελείται στην απέναντι μεριά!

Η ελληνική κουλτούρα, σημείο αναφοράς από την Πόλη έως και τη Μικρά Ασία. Στη φωτογραφία η βιβλιοθήκη του Κέλσου, στην αρχαία Έφεσο.

O Ελληνας επισκέπτης μοιραία εντυπωσιάζεται με το φαινόμενο που πολλοί Τούρκοι αποκαλούν «Ελληνομανία» ή «Ελληνοϋστερία». Βρίθουν τα ελληνικά ονόματα σε καταστήματα, ξενοδοχεία και εστιατόρια.

Ελληνική μουσική (από Χάρις Αλεξίου και Ευανθία Ρεμπούτσικα ώς Αντζελα και Ρουβά) κατακλύζει τους δρόμους αλλά και τις συχνότητες των ραδιοσταθμών, εκείνων μάλιστα που μεταδίδουν μόνο τουρκικά τραγούδια (η ελληνική μουσική δεν θεωρείται «ξένη», τόνισε παραγωγός).

Η διακόσμηση χώρων διασκέδασης ενίοτε περιλαμβάνει από αρχαία αγάλματα έως απομιμήσεις εικονισμάτων της Παναγίας. Στην Κωνσταντινούπολη, το φαινόμενο συνδέεται με το κίνημα της νοσταλγίας για την παλιά, κοσμοπολίτικη μητρόπολη. Ωστόσο, η ελληνομανία ως φαινόμενο έχει καταλάβει όλη τη μικρασιατική ακτή όπου ζούσαν ελληνικοί πληθυσμοί πριν από την ανταλλαγή, όπως έμελλε να ανακαλύψω σε οδοιπορικό μου κατά την ακτογραμμή του Αιγαίου για την προηγούμενη έκδοση του περιοδικού «Passport».

Πριν από δεκαπέντε μόλις χρόνια Ελληνες τουρίστες που επισκέπτονταν τα ερείπια της Εφέσου ή της Πριήνης πληροφορούνταν από τους ξεναγούς τους ότι τις εν λόγω πόλεις είχαν οικήσει οι Ιωνες, φυλή μη ελληνική. Οι ελληνικές επιγραφές παρουσιάζονταν ενίοτε ως γραμμένες στην παλαιοτουρκική(!).Μεγάλη η αλλαγή.«Θέλω Ελληνες για τη Σμύρνη μου».

Η αποστροφή ανήκει στη δημοσιογράφο Μινέ Κιρίκανατ, κεμαλίστρια και ορκισμένη εχθρό των ισλαμιστών. Οπως τόνισαν παράγοντες της ομογένειας, εκπλήσσουν δηλώσεις παρόμοιου περιεχομένου από πρόσωπο του κεμαλικού χώρου (η Κιρίκανατ είναι μάλιστα κόρη στρατιωτικού).Παρόμοιες όμως δηλώσεις επαναλαμβάνονται από πολλούς Τούρκους αστούς. Αναλυτές τονίζουν ότι οι αποστροφές δεν υποδηλώνουν κάποια νοσταλγία για τον Ελληνα ως Ελληνα, αλλά για την αστική τάξη ιδιαίτερα της Κωνσταντινούπολης στην οποία ανήκε και την οποία προσωποποιούσε. «Οταν λένε πως τους λείπουμε, εννοούν πως δεν αντέχουν να συμβιώνουν με τους Κούρδους και τους Τούρκους χωριάτες που πήραν τη θέση των Ελλήνων στο Φανάρι, το Κοντοσκάλι αλλά και το Πέρα, και αποτελούν σήμερα την πλειοψηφία» εξηγεί στέλεχος που δουλεύει σε δημόσια υπηρεσία, και που αποφάσισε, παρά την άγνοια της ελληνικής, να βαπτισθεί Ελληνορθόδοξος. «Ανακάλυψα πως έχω ελληνική καταγωγή». Κρατά την αλλαγή θρησκεύματος κρυφή. «Φοβάμαι μη χάσω τη θέση μου».«Αρνούμαι κάθε σχέση με το ισλάμ»«Με θεωρώ Ελληνα, παρότι έχω τουρκικό όνομα και είμαι απόλυτα τουρκόφωνος, γιατί αισθάνομαι κοντύτερα στη Δύση και αρνούμαι κάθε σχέση με το ισλάμ» λέει.

Οπως πολλοί, ερμηνεύει την ελληνολατρία ως κοινωνικό φαινόμενο. Ο συγγραφέας Ορχάν Παμούκ είχε κατηγορήσει τους «νοσταλγούς» των Ελλήνων της Πόλης για ανειλικρίνεια.

Ο Αρμένιος δημοσιογράφος και εκδότης Χραντ Ντινκ είχε σε συνέδριο κατηγορήσει την πλειοψηφία ότι «μας αντιμετωπίζει, εμάς τους μειονοτικούς, σαν αντίκες», λέγοντας πως «αφού μας έκαναν να φύγουμε, τώρα προσπαθούν να περισώσουν τους λίγους που έμειναν για να μη χάσει η Πόλη το χρώμα της». Ο επίσης αρμενικής καταγωγής Σεβάν Νισανιάν, γνωστότερος συγγραφέας τουριστικών οδηγών της χώρας, εξηγεί πως παν Ελληνικόν είναι πια του συρμού, ιδίως μεταξύ των μορφωμένων αστών. «Πρόκειται αναμφίβολα για ταξικό φαινόμενο: είσαι cool και chic αν πίνεις ούζο αντί για ρακί, αν ακούς ρεμπέτικα αντί για τουρκική έντεχνη και ονομάσεις το μαγαζί σου “αδελφή μου” ή κάτι τέτοιο».

Κατά τον Νισανιάν η Τένεδος ειδικότερα έχει γίνει η Μέκκα της τουρκικής ελληνολαγνείας.Παντού ελληνικές επιγραφέςΤον κοινωνικό χαρακτήρα της ελληνολαγνείας εξήγησε επαρκώς και ο δημοσιογράφος Αρης Χατζηστεφάνου στο βιβλίο του «Τουρκία, Ανατολικά της Ε.Ε.». Αφήνοντας τις ιδεολογίες κατά μέρος, δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει τον καταιγισμό. Το όνομα Pera διακρίνει εστιατόρια, ξενοδοχεία, γκαλερί, μέχρι και μπακάλικα. Από τα πλέον trendy καφέ του Νεοχωρίου (Yenikοy) το Νέα Χώρα.

Ξενοδοχεία όπως Δάφνη και Χρυσούν Κέρας βρίθουν στο Φανάρι και τον Κεράτιο. Smyrna ονόμασαν δύο Σμυρνιοί Εβραίοι το καφέ-εστιατόριο που άνοιξαν στην μποέμ συνοικία Τζιχάνγκιρ. Τα ελληνικά τοπωνύμια ανασταίνονται στην ακτογραμμή του Αιγαίου. Αμέτρητα ξενοδοχεία και καταστήματα ονομάζονται Levissi ή Μakri στις δύο παλιές ελληνικές πόλεις, κεντήματα (ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΚΑΛΟΝ ΠΑΣΧΑ) κοσμούν τους τοίχους καφέ στα Αλάτσατα. «Ο Ελληνας είναι ο Ευρωπαίος που καλύτερα ξέρουν οι Τούρκοι, τον οποίο ζηλεύουν και θέλουν να μιμηθούν» λέει η Τουρκάλα σύζυγός του.«Καταγόμαστε από την Κρήτη»«Είμαι Ελληνας» δηλώνει κατηγορηματικά ο Μεμέτ.

Και εξηγεί: «Καταγόμαστε από την Κρήτη. Είμαστε Ελληνες που εξισλαμίσθηκαν με την οθωμανική κατάκτηση. Θέλω απλώς να αποκηρύξω κάθε σύνδεσμο με την ισλαμική κουλτούρα, που δεν αποτελεί σημείο αναφοράς για μένα» λέει.

Το ζήτημα των σημείων αναφοράς απασχολεί πολλούς «Δυτικότροπους» αστούς. «Κοίτα με προσεκτικά. Σου μοιάζω να έχω έρθει από την Κεντρική Ασία;» ρωτά ο Ερτάν, καθηγητής κοινωνιολογίας σε γνωστό ιδιωτικό Πανεπιστήμιο. «Είμαστε οι απόγονοι όλων των λαών που ζούσαν στη Μικρασία, εκείνων που εξισλαμίσθηκαν και εκτουρκίσθηκαν. Είμαστε τόσο Ελληνες όσο και εσείς στην άλλη όχθη του Αιγαίου, γιατί είμαστε οι απόγονοι του εξισλαμισθέντος Μικρασιατικού Ελληνισμού» λέει.

«Δεν το λέω αυτό για να οικειοποιηθώ μια κουλτούρα. Θέλω απλά να υπενθυμίσω στους συμπατριώτες μου ότι αυτά τα αρχαία μνημεία είναι δικά μας μνημεία, και πρέπει να αγωνιστούμε για την προστασία τους. Τα σημεία αναφοράς μας δεν είναι μόνο το Ισλάμ και ο Νασρεντίν Χότζας. Είναι και το Βυζάντιο, η λέξη Κωνσταντινούπολη, η αρχαία Ρώμη και οι Ιωνες φιλόσοφοι».

www.kathimerini.gr

Το αλίευσα ΕΔΩ

Ο Ιάπωνας βυζαντινολόγος που βαπτίστηκε Ορθόδοξος και οι βυζαντινές σπουδές στην Ιαπωνία

Το Βυζάντιο γοητεύει τους Ιάπωνες ήδη από το 1950. Έδρα Βυζαντινών Σπουδών στο Waseda, το μεγαλύτερο ιδιωτικό πανεπιστήμιο του Τόκιο.
Όταν στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο Ιάπωνας ιστορικός Τομογιούκι Μασούντα (Tomoyuki Masuda) έφτασε στο Άγιον Όρος, γνώριζε ήδη πολλά για την ιστορία του Βυζαντίου. Την είχε μελετήσει και -το σημαντικότερο- γνώριζε άπταιστα ελληνικά, ώστε να διαβάζει τις πηγές από τα πρωτότυπα κείμενα.
Η ιστορία, η πολιτική οργάνωση, η τέχνη και η ναυτική παράδοση του Βυζαντίου γοήτευε τους Ιάπωνες ήδη από τη δεκαετία του 1950, αλλά ο Μασούντα ήταν αυτός που συνέβαλε στην ίδρυση και λειτουργία έδρας Βυζαντινών Σπουδών στο Waseda, το μεγαλύτερο ιδιωτικό πανεπιστήμιο του Τόκιο, με τον αριθμό των φοιτητών να αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο.
Πολλοί φοιτητές αγάπησαν λίγο παραπάνω το Βυζάντιο, ταξίδεψαν στην Ελλάδα, αλλά και στην Τουρκία κι ένας από αυτούς, ο Γιούσκι Οσιμίτσου, μαθητής του Μασούντα, βρέθηκε πριν μερικές μέρες στη Θεσσαλονίκη και βαφτίστηκε Χριστιανός Ορθόδοξος στον Ναό της Αχειροποίητου. Μάλιστα επειδή προέρχεται από την Ανατολή (στα αγγλικά east και Easter το Πάσχα), πήρε το όνομα Πασχάλης και χάρηκε ιδιαίτερα για την ιδέα του ιερέα που τον βάφτισε.

Ο Ιάπωνας φοιτητής, Πασχάλης, μετά τη βάφτισή του στον Ναό της Αχειροποίητου, με τον καθηγητή του ΑΠΘ, Θανάση Σέμογλου.
Η μελέτη ενός χειρόγραφου του 1070 από την αγιορείτικη Μονή Διονυσίου
Ο Τομογιούκι Μασούντα έκανε τη διδακτορική του διατριβή στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ και αυτή δημοσιεύτηκε το 1990. Είχε ως θέμα τη μελέτη και ανάλυση ενός Ευαγγελιτάριου (αριθ. 587μ.), το οποίο χρονολογείται στα 1065-1085, -πιθανότατα στη δεκαετία το 1070- και βρίσκεται στη Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους. Σύμφωνα με τη μελέτη του καθηγητή Μασούντα, παραγγελιοδότης του συγκεκριμένου χειρόγραφου είναι η Αικατερίνη, σύζυγος του αυτοκράτορα Ισαάκιου Α΄ Κομνηνού (1007-1061), του πρώτου της Δυναστείας των Κομνηνών που βασίλεψε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η Αικατερίνη, όπως και η κόρη της Μαρία, ήταν μοναχές στη Μονή Μυρελαίου στην Κωνσταντινούπολη (σήμερα είναι τέμενος και βρίσκεται στην περιοχή Λαλελί) και η απεικόνιση των Μυροφόρων στο χειρόγραφο Ευαγγελιτάριο θύμιζε μάνα και κόρη όταν επισκέπτονταν τον τάφο του Ισαάκιου Α΄. Το χειρόγραφο αυτό, που θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα της μεσοβυζαντινής εποχής, ήταν αρχικά στη Μονή Στουδίου, που χρονολογείται στον 5ο αιώνα -νεότερο από την Αγία Σοφία- και είναι το παλαιότερο θρησκευτικό οικοδόμημα της Κωνσταντινούπολης, που από το 2013 έχει ανακαινιστεί και μετατραπεί σε τέμενος. Από τη Μονή Στουδίου, μέσω δωρεάς, έφτασε στο Άγιον Όρος και στη Μονή Διονυσίου.

Αυτό το διάστημα κυκλοφορεί -στα ιαπωνικά προς το παρόν- το νέο βιβλίο του Μασούντα για την εικόνα της Ανάληψης του Χριστού, κρητικής τεχνοτροπίας του 15ου αιώνα, αγιογραφημένη από τον Ανδρέα Ρίτζο, η οποία εκτίθεται ως δωρεά ιδιώτη στο Μουσείο Δυτικής Τέχνης του Τόκιο.

Ο Ανδρέας Ρίτζος ήταν ο σημαντικότερος ζωγράφος εικόνων στην Κρήτη το δεύτερο μισό του 15ου αιώνα. Φιλοτέχνησε αγιογραφίες από το 1451 ως το 1492, χρονιά που πέθανε και η τεχνοτροπία του ήταν ένας συγκερασμός της βυζαντινής και της λατινικής. Το περίεργο είναι πως δεν έχουν βρεθεί ως σήμερα, ενυπόγραφα έργα του στην Κρήτη και το σύνολο της παραγωγής του βρίσκεται στην Πάτμο και στην Ιταλία.
Ένας επίσης σπουδαίος Ιάπωνας Βυζαντινολόγος είναι ο Χιροφούμι Σουγκαβάρα (Hirofumi Sugawara), ο οποίος διδάσκει Ιστορία της Τέχνης στο πανεπιστήμιο Kanagawa στην περιοχή της Γιοκοχάμα και τούτες τις μέρες βρίσκεται για έρευνα στην Καππαδοκία. Τον περασμένο μήνα ο Σουγκαβάρα έκανε μία ακόμη επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη, μίλησε σε εκδήλωση του Κέντρου Βυζαντινών Ερευνών και ταξίδεψε για πρώτη φορά στο Άγιον Όρος. Και αυτός γνωρίζει πολύ καλά ελληνικά, μιλάει και γελάει δυνατά, καπνίζει αρειμανίως και οι φίλοι τον αποκαλούν «Ο Ελληνάρας».

Η Ιαπωνία μελετά το Βυζάντιο

«Η μελέτη του Βυζαντίου στην Ιαπωνία, αν και αρχικά περιορισμένη, έχει εξελιχθεί και αναπτυχθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια, με σημαντικά βήματα στον τομέα των βυζαντινών σπουδών και της εκμάθησης της βυζαντινής τέχνης και ιστορίας. Στηρίζεται σε μια σειρά σημαντικών ακαδημαϊκών επιτευγμάτων και πολιτιστικών ανταλλαγών, ενδεικτικά της διαρκούς αφοσίωσης των Ιαπώνων μελετητών στη βυζαντινή κληρονομιά», λέει στη Voria, ο Θανάσης Σέμογλου, καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας και Τέχνης στο Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ.

«Το Βυζάντιο και οι σπουδές στην Ιαπωνία. Μία ιστορική αναδρομή με έμφαση στο σήμερα», ήταν το θέμα της εισήγησης που έδωσε ο κ. Σέμογλου στην Επιστημονική Ημερίδα του Κέντρου Βυζαντινών Ερευνών για την «Επίδραση του Βυζαντινού Πολιτισμού στον σύγχρονο κόσμο».

Σύμφωνα με τον κ. Σέμογλου, οι βυζαντινές σπουδές στην Ιαπωνία άρχισαν να οργανώνονται στα τέλη της δεκαετίας του 1950, αρχικά επικεντρωμένες στις μελέτες του Βυζαντίου ως μέρος της «Μεσαιωνικής Ιστορίας της Ανατολικής Ευρώπης», χωρίς ξεχωριστή αναγνώριση του αντικειμένου ως αυτόνομου επιστημονικού πεδίου. Στην αρχή, οι Ιάπωνες μελετητές στράφηκαν κυρίως στην ανάλυση έργων άλλων ακαδημαϊκών και στις δυτικοευρωπαϊκές προσεγγίσεις του Βυζαντίου.

Ο Σουγκαβάρα κατά την πρόσφατη ομιλία του στο ΚΒΕ στη Θεσσαλονίκη

Σύντομα, ωστόσο, επιδίωξαν να αναπτύξουν τις δικές τους θεωρίες, επικεντρωμένες στην ιδιαίτερη φύση του βυζαντινού πολιτισμού και της κοινωνίας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις έρευνες για τη φεουδαρχία στο Βυζάντιο, οι οποίες υπήρξαν σημαντικός τομέας της ιαπωνικής έρευνας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960.
«Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, οι Ιάπωνες ακαδημαϊκοί εμβάθυναν σε τομείς όπως η βυζαντινή τέχνη, η πολιτική ιστορία, η ναυτική ιστορία και οι κοινωνικοοικονομικές δομές του Βυζαντίου. Αξιοσημείωτη ήταν η συμβολή της καθηγήτριας Sahoko Tsuji, η οποία ανέλαβε τη μετάφραση σημαντικών έργων και έγραψε κείμενα για την εικονομαχία και τη βυζαντινή τέχνη, αφήνοντας βαθύ αποτύπωμα στις σπουδές του Βυζαντίου στην Ιαπωνία», είπε ο κ. Σέμογλου.
Πρόσθεσε δε πως η σημαντική ώθηση στις βυζαντινές σπουδές ήρθε με την επίσκεψη του γνωστού Βυζαντινολόγου Hans-Georg Beck το 1975, ο οποίος παρουσίασε νέες θεωρίες και ερωτήματα για το Βυζάντιο. Οι μελέτες και οι διαλέξεις του επηρέασαν βαθιά τη νέα γενιά Ιαπώνων ερευνητών.

Ο καθηγητής του ΑΠΘ, Θανάσης Σέμογλου, με τον Ιάπωνα βυζαντινολόγο, Τομογιούκι Μασούντα στη Μονή Δαφνίου στο Χαϊδάρι.
Από τη δεκαετία του 1980 και έπειτα, οι Βυζαντινές σπουδές στην Ιαπωνία γνώρισαν ανάπτυξη και ωρίμανση, με ερευνητές να εστιάζουν σε τομείς όπως η πολιτική ιστορία του Βυζαντίου η θρησκεία, και η κοινωνική δομή της αυτοκρατορίας. Το έργο των μελετητών από την Ιαπωνία στις βυζαντινές σπουδές έχει επεκταθεί, ενώ συνεχίζονται οι προσπάθειες για τη δημοσίευση βιβλίων, μελετών και εκθέσεων που αφορούν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Στο πλαίσιο των βυζαντινών σπουδών, το πανεπιστήμιο Waseda και άλλα ακαδημαϊκά ιδρύματα στην Ιαπωνία έχουν γίνει κέντρα για τη μελέτη της βυζαντινής τέχνης, με εξέχουσες προσωπικότητες, όπως ο καθηγητής Τομογιούκι Μασούντα, που έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της έρευνας για τη βυζαντινή εικονογραφία και την τέχνη. «Η δραστηριότητα αυτή αποδεικνύει τη σημασία των βυζαντινών σπουδών στην Ιαπωνία, η οποία παρά τις γεωγραφικές και πολιτισμικές αποστάσεις από το Βυζάντιο, έχει αναπτύξει μια μοναδική και πολυδιάστατη σχέση με την ιστορία και τον πολιτισμό του», κατέληξε ο κ. Σέμογλου.

ΠΗΓΗ: Μ. Ριτζαλέου, Voria

Κυριακή 16.02.2025: Κυριακή του Ασώτου (Ευαγγέλιο – Απόστολος)

 

---

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Α΄ Κορ. στ΄ 12-20)

Aδελφοί, πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ' οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ' οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος. Τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ, καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει. Τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι· ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. Οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; Ἂρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; Μὴ γένοιτο. Ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; «Ἒσονται» γάρ, φησίν, «οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν»· ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι. Φεύγετε τὴν πορνείαν. Πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει. Ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; Ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ.

Μετάφραση

Aδελφοί, μερικοί μεταξύ σας λένε: «Ὅλα μοῦ ἐπιτρέπονται». Σωστά· ὅλα ὅμως δέν εἶναι πρός τό συμφέρον. Ὅλα μοῦ ἐπιτρέπονται, ἐγώ ὅμως δέ θά ἀφήσω τίποτε νά μέ κυριέψει. Λένε ἐπίσης: «Οἱ τροφές προορίζο-νται γιά τήν κοιλιά καί ἡ κοιλιά εἶναι καμωμένη γιά τίς τροφές»· ὁ Θεός ὅμως θά ἀχρηστέψει καί τό ἕνα καί τό ἄλλο. Τό σῶμα δέν ἔγινε γιά νά πορνεύουμε, ἀλλά γιά νά δοξάζουμε τόν Κύριο, καί ὁ Κύριος θά δοξάσει τό σῶμα. Καί ὁ Θεός πού μᾶς ἀνέστησε τόν Κύριο, μέ τή δύναμή του θά ἀναστήσει κι ἐμᾶς. Δέν ξέρετε ὅτι τά σώματά μας εἶναι μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ; Μπορῶ, λοιπόν, νά πάρω κάτι πού εἶναι μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ καί νά τό κάνω μέλος τοῦ σώματος μίας πόρνης; Ποτέ τέτοιο πράγμα! Ἤ μήπως δέν ξέρετε ὅτι αὐτός ποῦ ἑνώνεται μέ μία πόρνη γίνεται ἕνα σῶμα μαζί της; Γιατί, καθώς λέει ἡ Γραφή, οἱ δυό θά γίνουν ἕνα σῶμα. Ὅποιος ὅμως ἑνώνεται μέ τόν Κύριο, γίνεται ἕνα πνεῦμα μαζί του. Μακριά λοιπόν ἀπό τήν πορνεία! Κάθε ἄλλο ἁμάρτημα πού μπορεῖ νά διαπράξει κανείς βρίσκεται ἔξω ἀπό τό σῶμα του· αὐτός ὅμως που πορνεύει βεβηλώνει τό ἴδιο του τό σῶμα. Ἤ μήπως δέν ξέρετε ὅτι τό σῶμα σας εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου  Πνεύματος πού σᾶς τό χάρισε ὁ Θεός καί βρίσκεται μέσα σας; Δέν ἀνήκετε στόν ἑαυτό σας· σᾶς ἀγόρασε ὁ Θεός πληρώνοντας τό τίμημα. Τό Θεό λοιπόν νά δοξάζετε μέ τό σῶμα σας καί μέ τό πνεῦμα σας, πού ἀνήκουν σ΄ ἐκεῖνον.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (Λουκ. ιε΄ 11-32)

Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολὴν ταύτην· Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς. Καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· Πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. Καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. Καὶ μετ' οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισεν τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. Δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρός κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι. Καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους. Καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ. Εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ὧδε ἀπόλλυμαι! Ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου· οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου. Καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ. Ἒτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱὸς· Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου. Εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· Ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας, καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν, ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησεν, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. Καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι. Ἦν δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ, ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν, καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει, καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν.  Ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. Ὁ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρὶ· Ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ· ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Τέκνον, σὺ πάντοτε μετ' ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν· εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη.

Μετάφραση

Εἶπεν ὁ Κύριος αὐτή τήν παραβολή: «Κάποιος ἄνθρωπος εἶχε δύο γιούς. Ὁ μικρότερος ἀπ΄ αὐτούς εἶπε στόν πατέρα του: «πατέρα, δῶσε μου τό μερίδιο τῆς περιουσίας πού μοῦ ἀναλογεῖ»· κι ἐκεῖνος τούς μοίρασε τήν περιουσία. Ὕστερα ἀπό λίγες μέρες ὁ μικρότερος γιός τά μάζεψε ὅλα καί ἔφυγε σέ χώρα μακρινή. Ἐκεῖ σκόρπισε τήν περιουσία του κάνοντας ἄσωτη ζωή. Ὅταν τά ξόδεψε ὅλα, ἔτυχε νά πέσει μεγάλη πείνα στή χώρα ἐκείνη, καί ἄρχισε κι αὐτός νά στερεῖται. Πῆγε λοιπόν κι ἔγινε ἐργάτης σέ ἕναν ἀπό τούς πολίτες ἐκείνης τῆς χώρας, ὁ ὁποῖος τόν ἔστειλε στά χωράφια του νά βόσκει χοίρους. Ἔφτασε στό σημεῖο νά θέλει νά χορτάσει μέ τά ξυλοκέρατα πού ἔτρωγαν οἱ χοῖροι, ἀλλά κανένας δέν τοῦ ἔδινε. Τελικά συνῆλθε καί εἶπε: «πόσοι ἐργάτες τοῦ πατέρα μου ἔχουν περίσσιο ψωμί, κι ἐγώ ἐδῶ πεθαίνω τῆς πείνας! Θά σηκωθῶ καί θά πάω στόν πατέρα μου καί θά τοῦ πῶ: πατέρα, ἁμάρτησα στό Θεό καί σ΄ ἐσένα· δέν εἶμαι ἄξιος πιά νά λέγομαι γιός σου· κάνε με σάν ἕναν ἀπό τούς ἐργάτες σου.» Σηκώθηκε, λοιπόν, καί ξεκίνησε νά πάει στόν πατέρα του. Ἐνῶ ἦταν ἀκόμη μακριά, τόν εἶδε ὁ πατέρας του, τόν σπλαχνίστηκε, ἔτρεξε, τόν ἀγκάλιασε σφιχτά καί τόν καταφιλοῦσε. Τότε ὁ γιός του, τοῦ εἶπε: «πατέρα, ἁμάρτησα στό Θεό καί σ΄ ἐσένα καί δέν ἀξίζω νά λέγομαι παιδί σου». Ὁ πατέρας ὅμως γύρισε στούς δούλους του καί τούς διέταξε: «βγάλτε γρήγορα τήν καλύτερη στολή καί ντύστε τον· φορέστε του δαχτυλίδι στό χέρι καί δῶστε του ὑποδήματα. Φέρτε τό σιτευτό μοσχάρι καί σφάξτε το νά φᾶμε καί νά εὐφρανθοῦμε, γιατί αὐτός ὁ γιός μου ἦταν νεκρός καί ἀναστήθηκε, ἦταν χαμένος καί βρέθηκε». Ἔτσι ἄρχισαν νά εὐφραίνονται. Ὁ μεγαλύτερος γιός του βρισκόταν στό χωράφι· καί καθώς ἐρχόταν καί πλησίαζε στό σπίτι, ἄκουσε μουσικές καί χορούς. Φώναξε, λοιπόν, ἕναν ἀπό τούς ὑπηρέτες καί ρώτησε νά μάθει τί συμβαίνει. Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: «γύρισε ὁ ἀδελφός σου, κι ὁ πατέρας σου ἔσφαξε τό σιτευτό μοσχάρι, γιατί τοῦ ἦρθε πίσω γερός». Αὐτός τότε θύμωσε καί δέν ἤθελε νά μπεῖ μέσα. Ὁ πατέρας του βγῆκε καί τόν παρακαλοῦσε, ἐκεῖνος ὅμως τοῦ ἀποκρίθηκε: «ἐγώ τόσα χρόνια σοῦ δουλεύω, καί ποτέ δέν παράκουσα καμιά ἐντολή σου· κι ὅμως σ΄ ἐμένα δέν ἔδωσες ποτέ ἕνα κατσίκι γιά νά εὐφρανθῶ μέ τούς φίλους μου. Ὅταν ὅμως ἦρθε αὐτός ὁ γιός σου, πού κατασπατάλησε τήν περιουσία σου μέ πόρνες, ἔσφαξες γιά χάρη του τό σιτευτό μοσχάρι». Κι ὁ πατέρας του, τοῦ ἀπάντησε: «παιδί μου, ἐσύ εἶσαι πάντοτε μαζί μου κι ὅ,τι εἶναι δικό μου εἶναι καί δικό σου. Ἔπρεπε ὅμως νά εὐφρανθοῦμε καί νά χαροῦμε, γιατί ὁ ἀδελφός σου αὐτός ἦταν νεκρός καί ἀναστήθηκε, ἦταν χαμένος καί βρέθηκε».

Το αλίευσα ΕΔΩ

3.Α. Η γεωπολιτική αξία Ελλάδας- Κύπρου και ο ¨χειρουργικός¨ ακρωτηριασμός της. - 3ο ΜΕΡΟΣ (Επτάνησα - Βόρειο Αιγαίο - Ίμια) / ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ¨Α¨(νήσος ΣΑΣΩΝ)

   

  Συνέχεια ΕΔΩ

 

Κοντεύουν τους 40 οι νεκροί από τα νοθευμένα ποτά στην Πόλη.

Φίλης: Η Τουρκία δημιούργησε περισσότερους εχθρους από όσους αντέχει

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ - 19.01.2025 - ΙΒ΄ Λουκά - Δέκα Λεπρῶν

 

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακή 19.01.2025 - ΙΒ΄ Λουκά - Δέκα Λεπρῶν

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Κολ. γ΄ 4-11)

Αδελφοί, ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ὑμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι' ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ' εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.

Μετάφραση

Αδελφοί, ὅταν ὁ Χριστός, πού εἶναι ἡ ἀληθινή ζωή μας, φανερωθεῖ, τότε κι ἐσεῖς θά φανερωθεῖτε μαζί του δοξασμένοι στήν παρουσία του. Ἀπονεκρώστε, λοιπόν ὅ,τι σας συνδέει μέ τό ἁμαρτωλό παρελθόν: Τήν πορνεία, τήν ἠθική ἀκαθαρσία, τό πάθος, τήν κακή ἐπιθυμία καί τήν πλεονεξία, πού εἶναι εἰδωλολατρία. Γιά ὅλα αὐτά θά πέσει ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ πάνω σ΄ ἐκείνους πού δέ θέλουν νά πιστέψουν. Σ΄ αὐτούς ἀνήκατε ἄλλοτε κι ἐσεῖς, ὅταν αὐτά τά πάθη δυνάστευαν τή ζωή σας. Τώρα ὅμως πετάξτε τά ὅλα αὐτά ἀπό πάνω σας: Τήν ὀργή, τό θυμό, τήν πονηρία, τήν κακολογία καί τήν αἰσχρολογία. Μή λέτε ψέματα ὁ ἕνας στόν ἄλλο, ἀφοῦ βγάλατε ἀπό πάνω σας τόν παλιό ἁμαρτωλό ἑαυτό σας μέ τίς συνήθειές του. Τώρα πιά ἔχετε ντυθεῖ τόν καινούριο ἄνθρωπο, πού ἀνανεώνεται συνεχῶς σύμφωνα μέ τήν εἰκόνα τοῦ δημιουργοῦ του, ὥστε μέ τή νέα ζωή του νά φτάσει στήν τέλεια γνώση τοῦ Θεοῦ. Σ΄ αὐτή τή νέα κατάσταση δέν ὑπάρχουν πιά ἐθνικοί καί Ἰουδαῖοι, περιτμημένοι κι ἀπερίτμητοι, βάρβαροι, Σκύθες, δοῦλοι, ἐλεύθεροι· τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅλα καί ὁ Χριστός τά διέπει ὅλα.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (Λουκ. ιζ΄ 12-19)

Tῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσερχομένου τοῦ Ἰησοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. Καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος; Καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.

Μετάφραση

Εκεῖνο τόν καιρό, καθώς ἔμπαινε ὁ Ἰησοῦς σ’ ἕνα χωριό, τόν συνάντησαν δέκα λεπροί· στάθηκαν λοιπόν ἀπό μακριά καί τοῦ φώναζαν δυνατά: «Ἰησοῦ, ἀφέντη, ἐλέησέ μας!» Βλέποντάς τους ἐκεῖνος τούς εἶπε: «Πηγαίνετε νά σᾶς ἐξετάσουν οἱ ἱερεῖς». Καί καθώς πήγαιναν, καθαρίστηκαν ἀπό τή λέπρα. Ἕνας ἀπ΄ αὐτούς, ὅταν εἶδε ὅτι θεραπεύτηκε, γύρισε δοξάζοντας μέ δυνατή φωνή τό Θεό, ἔπεσε μέ τό πρόσωπο στά πόδια τοῦ Ἰησοῦ καί τόν εὐχαριστοῦσε. Κι αὐτός ἦταν Σαμαρείτης. Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε: «Δέ θεραπεύτηκαν καί οἱ δέκα; Οἱ ἄλλοι ἐννιά ποῦ εἶναι; Κανένα τους δέ βρέθηκε νά γυρίσει νά δοξάσει τό Θεό παρά μόνο τοῦτος ἐδῶ ὁ ἀλλοεθνής;» Καί σ’ αὐτόν εἶπε: «Σήκω καί πήγαινε στό καλό, ἡ πίστη σου σέ ἔσωσε».

 Το αλίευσα ΕΔΩ

Η σκληρότητα του πνευματικού αγώνα στην Ορθοδοξία ελκύει τους νέους στις ΗΠΑ. Σοκάρει ο τρόπος με τον οποίο γνώρισαν την Ορθοδοξία

 

Σε ένα πολύ πρόσφατο (4/1/25) εκτενές άρθρο του ο βρετανικός Telegraph ερευνά το φαινόμενο της μαζικής μεταστροφής νέων ανθρώπων, ιδίως ανδρών, προς την ορθόδοξη πίστη!

Γράφει ο Νικόδημος Καλλιντέρης

Σύμφωνα με το δημοσίευμα σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ δημιουργούνται με ραγδαίους ρυθμούς νέες ορθόδοξες ενορίες για τους χιλιάδες νέων πιστών που προσεγγίζουν την Ορθόδοξη Εκκλησία ιδίως μετά την την υγειονομική κρίση του κορωνοϊού.

Κατά την αρθρογράφο, είναι η «σκληρότητα», η «αρρενωπότητα» και η «αυθεντικότητα» της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης αυτά που ελκύουν τους νέους πιστούς εν αντιθέσει με την «χαλαρότητα» που έχουν να επιδείξουν οι άλλες χριστιανικές ομολογίες.

Λένε ότι οι περισσότεροι από τους νέους προσήλυτους βρήκαν την Ορθόδοξη Εκκλησία παρακολουθώντας διάφορα βίντεο στο YouTube ή ακούγοντας διαδικτυακές εκπομπές!

Ο Matthew Ryan, ένας πρώην αθεϊστής, o οποίος για πρώτη φορά άκουσε για την ορθόδοξη πίστη τυχαία σε ένα βίντεο στο Youtube, δηλώνει ότι αυτά που τον προσέλκυσαν πραγματικά στην Ορθοδοξία ήταν η δομή της, η συμβουλευτική καθοδήγηση, η αυθεντικότητα και η ιστορικότητα της.

Μια έρευνα του 2023 από το Οrthodox Studies Institute κατέγραψε μια αύξηση της τάξης του 80% στις μεταστροφές προς την Ορθοδοξία εντός του 2022 συγκριτικά με αυτές το 2019! Από αυτές το 60% αφορά άνδρες!

Πολλοί από τους νεοεισερχόμενους στην Ορθόδοξη Εκκλησία ελκύονται από την έμφαση που δίνεται στην άρνηση του εαυτού τους και στον «πιεστικό» πνευματικό αγώνα.

Για κάποιους αυτή είναι μια θεμελιώδης διαφορά σε σχέση με άλλες χριστιανικές κοινότητες οι οποίες είναι περισσότερο «θηλυκοποιημένες» (“feminised”).

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία οι πιστοί παρακολουθούν πολύωρες ακολουθίες ενώ οφείλουν να νηστεύουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Ο 32χρονος Emmanuel Castillo μεταστράφηκε προς την Ορθόδοξη Εκκλησία το 2019, όταν ξεκίνησε  να διαβάζει τη Βίβλο ενώ φρουρούσε κρατούμενους της Αλ Κάιντα στις φυλακές του Γκουαντάναμο!

Ο πρώην παλαιστής ανήκε μέχρι τότε σε μια προτεσταντική ομολογία, αλλά ένιωθε ότι οι τελετουργίες της δεν ήταν και πολύ διαφορετικές από μια βραδινή σαββατιάτικη έξοδο του σε ένα μπαρ.

Είχαν το ίδιο είδος φωτισμού, το ίδιο είδος μουσικής, άφηναν την ίδια αίσθηση… Αφού διάβασε τα Ευαγγέλια και το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων κατανόησε ότι δεν θα μπορούσε να ήταν έτσι η θεία λατρεία πριν από 2000 χρόνια και γι’ αυτό εγκατέλειψε τους Προτεστάντες!

Ο ίδιος θεωρεί ότι μέρος της αύξησης του ποσοστού των ανδρών που προσεγγίζουν την Ορθόδοξη εκκλησία έχει ως αιτία την απόρριψη της «θηλυκοποίησης» (“feminisation”) των άλλων χριστιανικών δογμάτων.

Σημειώνει ότι «είναι λυπηρό που ο φεμινισμός έχει βυθίσει τα δόντια του σε όλες τις οργανώσεις μας για να συμπεριλάβει και τον Χριστιανισμό».

Λέει επίσης ότι οι ορθόδοξοι κληρικοί μοιάζουν με Πατέρες, είναι δυνατοί πνευματικά, διανοητικά και σωματικά και θεωρεί ότι οι σημερινοί άνδρες νεαρής ηλικίας λαχταρούν να ακολουθήσουν έναν καλό Πατέρα.

Ο π. Τιμόθεος Παυλάτος της ενορίας της Αγίας Αικατερίνης στο Chadler της Αριζόνας επισημαίνει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί μια πρόκληση (“challenge”) για πολλούς νέους άνδρες! Πιστεύει ότι «η Ορθοδοξία είναι επίσης πρόκληση καί σωματικά και απαιτεί πολλά…

Ζουν σε έναν κόσμο της στιγμιαίας ικανοποίησης όπου απλά παίρνεις αυτό που θέλεις, αυτό που νιώθεις ότι θέλεις, αυτό που νομίζεις ότι χρειάζεσαι… Η Ορθοδοξία είναι το αντίθετο απ’ αυτό, αρνείσαι τον εαυτό σου».

Η Sarah Riccardi-Swartz, Καθηγήτρια Θρησκειών και Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Northeastern, η οποία εστιάζει την έρευνά της στις πρόσφατες μεταστροφές πιστών προς την Ορθοδοξία, σημειώνει ότι άρχισε να βλέπει μια αισθητή αύξηση του ποσοστού των ανθρώπων που αναζητούσαν την ορθόδοξη πίστη από το 2016! Δηλώνει ότι αυτή η τάση αυξήθηκε σε μεγάλο βαθμό κατά την περίοδο του κορωνοϊού!

Χαρακτηριστικά διαπιστώνει το εξής: «Ήμασταν για πολύ χρόνο στα σπίτια μας το 2020 και κατά ένα μέρος και εντός του 2021. Οι άνθρωποι είχαν τον χρόνο να δημιουργήσουν περιεχόμενο και να βρουν υλικό στο Διαδίκτυο και καταγράψαμε εκείνη την περίοδο μια αύξηση των νέων ανδρών και ανδρών γενικά που ήταν Ορθόδοξοι ή εκδήλωναν ενδιαφέρον να γίνουν Ορθόδοξοι, δημιουργώντας περιεχόμενο για να βρει ο κόσμος την Ορθοδοξία».

Είναι δύσκολο να έχουμε ακριβή εικόνα για το πόσοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί υπάρχουν στις ΗΠΑ λόγω έλλειψης δεδομένων.

Τα πιο ενημερωμένα στοιχεία είναι από το 2010, όταν το Pew Research Center βρήκε ότι το 0,5 % του πληθυσμού των ΗΠΑ ήταν Ορθόδοξοι.

Ο π. Σεραφείμ Holland στον Άγιο Νικόλαο στο McKinney του Τέξας παρατήρησε κι αυτός ένα κύμα μεταστροφών προς την ορθόδοξη πίστη τα τελευταία χρόνια!

Ο ίδιος λέει ότι η μία πτυχή της Ορθοδοξίας που προσελκύει νεοεισεχόμενους πιστούς είναι ότι ενώ άλλες ομολογίες παρασύρονται σε μια σειρά από αξιακά ζητήματα, όπως οι συζητήσεις γύρω από την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ, η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αλλάζει και παραμένει σταθερή.

Το αλίευσα ΕΔΩ

Μια αληθινή χριστουγεννιάτικη ιστορία: O δάσκαλος της Γαύδου

 

 Πρέπει να ήταν μερικές ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα, γιατί αρκετοί αξιωματικοί είχαμε πάρει από τα Δέντρα των Ναυστάθμων ορισμένα δωράκια για τις οικογένειές μας... Εκείνο τα απόγευμα ήμουν με τον κυβερνήτη σε ένα κινηματογράφο στα Χανιά, όταν ένας μοτοσυκλετιστής ήλθε και μας ειδοποίησε να γυρίσουμε επειγόντως στο πλοίο για κάποια αποστολή... Γυρίσαμε στο καράβι, ένα «θηρίο» [αντιτορπιλικό], όπου μας περίμενε η διαταγή να φύγουμε αμέσως για τη Γαύδο...

Η Γαύδος, που πρέπει τότε να αριθμούσε διακόσιες ψυχές, είχε έναν αγροφύλακα. Ο αγροφύλακας είχε ένα κυνηγετικό όπλο, που, όποτε δεν το κουβαλούσε μαζί του, το διέλυε και έκρυβε, αλλού την κάνη, αλλού το κοντάκι, αλλού τα φυσίγγια, μακριά από τα χέρια και τα μάτια δυο μικρών σατανάδων, που τα κατάφεραν να τραυματιστεί το μπράτσο του ενός με σκάγια.

Με έναν μικρό χειροκίνητο ασύρματο, που ήταν το μοναδικό μέσο επικοινωνίας αυτών των ξεχασμένων από όλους ανθρώπους, μάθαμε τα νέα. Το ελικόπτερο της 115 Πτέρυγας Μάχης στο Ακρωτήρι σήκωσε τα χέρια ψηλά, με τη δεκεμβριανή θύελλα που επικρατούσε στο Λιβυκό. Τη λύση θα την έδινε ακόμα μια φορά ένα «θηρίο».

Μέσα στο σκοτάδι ανοίξαμε όλες τις στροφές προς τα δυτικά, για να περιπλεύσουμε το δυτικό άκρο της Κρήτης. Πρέπει να είχε πολύ καιρό και μάλιστα χειροτέρεψε πολύ μόλις στρίψαμε... Όταν άνοιξα τα μάτια μου ο καιρός είχε πέσει, το πρωινό φως κρυστάλλινο φώτιζε μια μικρή προβλήτα, όπου πηγαινοέρχονταν άνθρωποι με φορεία και η πετρελαιάκατος του «Λέοντος» να πηγαινοέρχεται φουριόζα ανάμεσα στο καράβι και στο μώλο.

Με την ευκαιρία που προσφερόταν, γιατί ποιος ξέρει πόσα χρόνια είχε να πατήσει πολεμικό πλοίο στο νησάκι, ώσπου να ετοιμάσουν τον μικρό τραυματία και να τον μεταφέρουν στον «Λέοντα», μερικοί Γαυγιώτες είχαν έλθει με βαρκούλες και είχαν ανέβει στο αντιτορπιλικό, όπου περιεργάζονταν με ευλάβεια τα πάντα.

 Ακουμπισμένος στα ρέλια αριστερά, απορροφημένος από τα διαδραματιζόμενα μεταξύ του νεαρού γιατρού μας και των ντόπιων στο μώλο, δεν πρόσεξα αμέσως την παρουσία δίπλα μου. Μόνο όταν επανέλαβε αυτό που με ρωτούσε γύρισα. Πρέπει να ήταν γύρω στα 25 παλληκαράκι, στο μπόι μου, συνομήλικός μου, με μάτια ορθάνοιχτα που με κοιτούσαν ερωτηματικά.

-Μήπως σας βρίσκεται ένα μολύβι μπικ;

Μηχανικά σήκωσα το χέρι μου και έβγαλα ένα μπικ που είχα στο τσεπάκι του σακακιού.

-Μπορώ, σας παρακαλώ, να το κρατήσω: Και μήπως σας βρίσκεται ακόμα ένα; Αλλά μόνο αν δεν το χρειάζεστε...

Κάτι στον τόνο της φωνής, κάτι από την άρθρωση που πρόδιδε κάποιες σχέσεις με βιβλία, και κάτι περισσότερο από απλό ψαρά ή απλό χωριάτη, που μ’ έκανε να τον κοιτάξω καλύτερα.

-Για έλα μέσα...

Στράφηκα και μπήκα από τον εγκάρσιο διάδρομο στο Γραφείο Μηχανής. Μ’ ακολούθησε διστακτικά ως το κατώφλι και η ματιά του στάθηκε σε ένα σημειωματάριο μπλοκ και στη ντάνα χαρτιών που είχα επάνω στο γραφείο. Με κοίταζε περίεργα, και σαν να μου φάνηκε λίγο ικετευτικά, κι αυτό μου άνοιξε την περιέργεια. Για να τον βγάλω από την αμηχανία χαμογέλασα.

-Έλα, πες μου, αν θέλεις κι άλλο μπικ.

Άνοιξα το συρτάρι του γραφείου, όπου φάνηκαν καμιά δεκαριά πολύχρωμα μπικ, γομολάστιχες, χαρτιά.

-Δεν είναι τίποτα σπουδαίο, όμως είμαι περίεργος τι τα θέλεις.

Ήμουν έτοιμος, ο ανόητος, να του πω, τι τα θέλεις, είναι τόσο φτηνά αυτά, εμείς ούτε τα λογαριάζουμε, όταν η φωνή του, σιγανή αλλά καθαρή, κι εκείνο το αστραφτερό βλέμμα με κάρφωσε ακίνητο.

-Είμαι ο δάσκαλος, είπε προσεκτικά.

Έμεινα να τον κοιτάω αμίλητος. Ο δάσκαλος! Και είχε έλθει το σωτήριο έτος 1959, που η Ελλάδα ξεκίναγε να φτάσει τις Ευρωπαϊκές προηγμένες χώρες, και είχε έλθει αυτό το παλληκαράκι να ζητιανέψει δυο μολύβια για να δώσει γνώση στα παιδόπουλά του, χαμένος, ξεχασμένος από τους μανδαρίνους και από τους πολυπράγμονες μέσα στην καρδιά του βράχου του.

Ακόμα και τώρα που το θυμάμαι, τα μάτια μου βουρκώνουν για τον νεαρό δάσκαλο της Γαύδου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα και το πρόσωπο εκείνου του παιδιού, όταν σε κάμποση ώρα είδε να κατεβάζουμε στην πετρελαιάκατο, δεν θυμάμαι πόσα τσουβάλια και σάκους, γεμάτα από ό,τι είχαμε. Όλη η καντίνα, μολύβια, ξυραφάκια, σοκολάτες, μπισκότα, μπλοκ, σημειωματάρια, κορδόνια παπουτσιών, καραμέλες, τσιγάρα, σπίρτα, δεκάδες χρήσιμα και άχρηστα καλά. Κι ότι κατέβαινε του καθενός για να βοηθήσει το νεαρό Ακρίτα, ταγμένο στις πύλες του θέματος του Λιβυκού. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρόσωπό του, που έλαμπε σαν να του χάρισαν τον κόσμο όλο...

Όσο για σένα, δάσκαλε, που το όνομά σου δεν το έμαθα ποτέ, ίσως το Ναυτικό και το «θηρίο» να σε βοήθησαν λίγο στην πίστη σου στους ανθρώπους. Κι αντίστροφα όμως, εσύ ήσουν εκείνος που μας έδωσες πολλά εκείνο το πρωινό. Καλή σου ώρα όπου και να είσαι!

Στυλιανός Χαρατσής

Ο Στυλιανός Χαρατσής είναι αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Το άρθρο του «Ο δάσκαλος της Γαύδου» έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό «Ναυτική Ελλάς».

Το αλίευσα ΕΔΩ

Αϋφαντής: Πώς προετοιμάζεται η ελληνική υποχώρηση στο Αιγαίο

Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων – Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 5 Ἰανουαρίου 2025

 

  Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 5 Ἰανουαρίου 2025, Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων (Μάρκ. α΄ 1-8)

Ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. 2 Ὡς γέγραπται ἐν τοῖς προ­φήταις, ἰδοὺ ἐγὼ ἀπο­στέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κα­τασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔ­­­­μπροσθέν σου· 3 φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρή­μῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυ­ρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ, 4 ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων­ ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφε­σιν ἁμαρτιῶν. 5 καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐ­­τὸν πᾶσα ἡ Ἰουδαία χώ­ρα καὶ οἱ Ἱεροσολυμῖται, καὶ ἐ­­­­­­βα­­πτίζοντο πάντες ἐν τῷ Ἰ­ορ­­δάνῃ ποταμῷ ὑπ᾿ αὐ­τοῦ ἐξο­μολογούμενοι τὰς ἁ­­μαρ­τί­ας αὐτῶν. 6 ἦν δὲ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυ­μέ­νος τρίχας καμήλου καὶ ζώ­νην δερματίνην περὶ τὴν ὀ­­­­σφὺν αὐτοῦ, καὶ ἐσθίων­ ἀ­­­­κρίδας καὶ μέλι ἄγριον. 7 καὶ ἐκήρυσσε λέγων· ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ. 8 ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι, αὐτὸς δὲ βαπτίσει ὑ­­­μᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἔγινε ἡ ἀρχή τοῦ χαροποι­οῦ μηνύματος γιά τήν ἔλευση στόν κόσμο τοῦ Ἰη­σοῦ Χρι­στοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε ἄνθρωπος. 2 Καί ἔγινε ὁ Ἰωάννης ἡ ἀρχή τοῦ εὐαγγελίου, ὅ­­­πως ἔχει προφητευθεῖ καί εἶναι γραμμένο στούς προ­φῆ­­τες. Στό βιβλίο δηλαδή τοῦ προφήτη Μαλαχία λέ­ει ὁ ἐ­­­πουράνιος Πατέρας στό Μεσσία: Ἰδού, ἐγώ ἀ­­­­­πο­στέλ­λω τόν ἀγγελιοφόρο μου πρίν ἀπό σένα καί μπρο­στά ἀπό σένα. Αὐτός θά προετοιμάσει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων γιά νά σέ ὑποδεχθοῦν ὡς Σωτήρα καί Λυτρωτή. Κι ἔτσι θά προετοιμάσει τό δρόμο ἀπό τόν ὁποῖο θά πλησιάσεις ὡς διδάσκαλος καί Σωτήρας τούς ἀν­θρώ­πους. 3 Ὁ ἀγγελιοφόρος αὐτός εἶναι ἐκεῖνος γιά τόν ὁ­ποῖο προ­φήτευσε ὁ προφήτης Ἡσαΐας τά ἑξῆς: Φω­νή ἀν­θρώπου πού κραυγάζει στήν ἔρημο καί λέει: Ἑτοι­μάστε τό δρόμο ἀπ’ τόν ὁποῖο θά ἔλθει σέ σᾶς ὁ Κύριος· κάνετε ἴσιες καί ὁμαλές τίς διαβάσεις ἀπ’ τίς ὁποῖες θά περάσει. Ξεριζῶστε δηλαδή ἀπ’ τίς ψυχές σας τά ἀγκάθια τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν καί ρίξτε μακριά τίς πέτρες τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς πωρώσεως· καί καθαρίστε μέ τή μετάνοια τό ἐσωτερικό σας, γιά νά δεχθεῖ τόν Κύριο. 4 Καί ἔγινε ὁ Ἰωάννης ἀρχή τοῦ εὐαγγελίου, μέ τό νά βα­πτί­ζει στήν ἔρημο καί μέ τό νά κηρύττει βάπτισμα πού ἔπρε­πε νά συνοδεύεται μέ ἐσωτερική μετάνοια, ἔτσι ὥστε οἱ βαπτισμένοι νά λάβουν ἀργότερα τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τους, τήν ὁποία θά τούς ἐξασφάλιζε ὁ Μεσ­σίας πού θά ἐρχόταν μετά τόν Ἰωάννη. 5 Καί πήγαιναν σ’ αὐτόν οἱ κάτοικοι ὅλης τῆς Ἰου­δαί­ας καί οἱ Ἱεροσολυμίτες. Καί βαπτίζονταν ὅλοι ἀπό τόν Ἰωάννη στόν Ἰορδάνη ποταμό, ἐνῶ συγχρόνως ἐξο­μο­λογοῦνταν φανερά τίς ἁμαρτίες τους. 6 Ἀλλά καί ἡ ὅλη ζωή καί ἡ ἐμφάνιση τοῦ Ἰωάννη ἦταν σύμφωνη μέ τό κήρυγμά του σέ ὅλα. Φοροῦσε δηλαδή ἔνδυμα ὑφασμένο ἀπό τρίχες καμήλας καί εἶχε δερμάτινη ζώνη γύρω ἀπ’ τή μέση του, κι ἔτρωγε ἀκρίδες, ἀπό ἐκεῖνες πού ἔφερνε ὁ ἄνεμος σάν σύννεφο ἀπ’ τήν Ἀραβία στήν ἔρημο, καί μέλι πού ἀποθήκευαν τά ἄγρια μελίσσια μέσα στίς σχισμές τῶν βράχων. 7 Καί κήρυττε λέγοντας: Ἔρχεται ὕστερα ἀπό μένα ἐκεῖ­νος πού εἶναι πιό δυνατός ἀπό μένα λόγῳ τοῦ ἀξιώ­μα­τός του καί τῆς θείας φύσεώς του. Μπροστά του ἐγώ δέν εἶμαι ἄξιος νά σκύψω καί νά λύσω ὡς δοῦλος τό λουρί τῶν ὑποδημάτων του. 8 Ἐγώ σᾶς βάπτισα μέ νερό, αὐτός ὅμως θά σᾶς βαπτίσει μέ Πνεῦμα Ἅγιον, τό ὁποῖο θά καθαρίσει καί τίς ψυχές σας.

 Το αλίευσα ΕΔΩ

Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων – Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 5 Ἰανουαρίου 2025

                     

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 5 Ἰανουαρίου 2025, Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων (Β΄ Τιμ. δ΄ 5-8)

5 σὺ δὲ νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον. 6 ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε. 7 τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· 8 λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

5 Ἐσύ ὅμως πρόσεχε ἄγρυπνα ὅλα ὅσα σοῦ παρουσιάζει τό ποιμαντικό σου ἔργο. Κοπίασε, κάνε ἔργο εὐαγγελιστοῦ, ὁλοκλήρωσε μέ ἐπιτυχία τή διακονία πού σοῦ ἀνατέθηκε στήν Ἐκκλησία. 6 Νά ἀγρυπνεῖς καί νά κοπιάζεις, διότι ἐγώ τώρα χύνω τό αἷμα μου ὡς σπονδή καί θυσία στό Θεό· καί ὁ καιρός τῆς ἀναχωρήσεώς μου ἀπό τόν κόσμο αὐτό εἶναι πολύ κοντά. 7 Ἔχω ἀγωνισθεῖ τόν καλό ἀγώνα γιά τή διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔχω φθάσει στό τέλος τοῦ δρόμου τῆς ἀρε­τῆς καί τῆς ἐκπληρώσεως τῆς ἀποστολῆς μου. Ἔχω διαφυλάξει τήν πίστη. 8 Λοιπόν τώρα πιά μέ περιμένει τό στεφάνι πού ἀνήκει ὡς βραβεῖο στή δικαιοσύνη καί τήν ἀρετή. Τό στεφάνι αὐτό θά μοῦ τό δώσει ὡς ἀνταμοιβή ὁ Κύριος κατά τήν ἔνδοξη ἐκείνη ἡμέρα τῆς Κρίσεως, ὁ δίκαιος κριτής. Θά τό δώσει μάλιστα ὄχι μόνο σέ μένα, ἀλλά καί σ’ ὅλους ὅσους ἔχουν ἀγαπήσει καί μέ πόθο περιμένουν τήν ἔνδοξη ἐμφάνισή του.

 Το αλίευσα ΕΔΩ

Φίλης: Γιατί η Τουρκία δεν θα νικήσει τους Κούρδους στη Συρία

Εγκαίνια σε τζαμί στην Ξάνθη, με το τουρκικό εθνόσημο...