Η Ελλάς σβήνει…

Ύψιστο ζήτημα μίας χώρας είναι η φυσική της υπόσταση, δηλαδή των πολιτών της. Το δημογραφικό είναι διαχρονικά το υπ’ αριθμόν ένα εθνικό θέμα για κάθε κράτος.
Είναι κεφαλαιώδους σημασίας η δυναμική του πληθυσμιακού συσχετισμού με γείτονες, φίλους, συμμάχους και εχθρούς. Δυστυχώς δεν είναι σχήμα λόγου ότι η Ελλάς φαίνεται να αργοσβήνει. Είναι η οδυνηρή πραγματικότητα των δημογραφικών δεδομένων, τα οποία αν δεν ανατραπούν σύντομα, προμηνύουν ένα ζοφερό μέλλον.
Από το 1960 μέχρι σήμερα οι θάνατοι αυξάνονται με γραμμικό και προβλέψιμο ρυθμό περίπου 1000 επιπλέον ανά έτος. Οι γεννήσεις όμως διατρέχουν μία πορεία ανωμάλου δρόμου με αρκετές και ευδιάκριτες διακυμάνσεις, οι οποίες σχετίζονται και με τις εν γένει πολιτικές συνθήκες.
Την περίοδο 1961-1968 αυξανόταν σταθερά από 150 στις 163 χιλιάδες τον χρόνο, παρόλο που τότε  υπήρξε και ένα μεταναστευτικό κύμα προς ευρωπαϊκές χώρες. Την περίοδο της δικτατορίας 1968-1973 μειωνόταν σταδιακά από τις 163 στις 137 χιλιάδες (πτώση 16% σε 7 χρόνια), ενώ αμέσεως μετά σταθεροποιήθηκαν με μία ελαφρά ανάκαμψη ως τις 148 χιλιάδες το 1980.
Την περίοδο 1980-1989, δηλαδή κατά την ώσμωση του καταναλωτισμού και της αθεμελίωτης ευμάρειας της ελληνικής κοινωνίας μεωνόταν σταθερά από τις 148 στις 101 χιλιάδες (31% πτώση σε 9 χρόνια). Κατόπιν σταθεροποιήθηκαν στο εύρος 100-103 για περίπου 13 χρόνια ως το 2002.
Από τότε, υπήρξε μία ελαφρά αύξηση ως το 2009 και έφτασαν στις 118 χιλιάδες. Ίσως η αιτία να ήταν τα πρώτα κύματα μετανάστευσης της προηγούμενης αλλά και εκείνης της δεκαετίας. Το 2009 περάσαμε στην τρέχουσα φάση της οικονομικής κρίσης με ραγδαία πτώση των γεννήσεων προς τις 92 χιλιάδες (πτώση 21% σε 7 χρόνια) και η καθοδική πορεία να φαίνεται εκ πρώτης όψεως ασταμάτητη.
Το ζωτικής σημασίας εθνικό θέμα του δημογραφικού προβλήματος της Ελλάδος δεν φαίνεται να απασχολεί καμία ελληνική ηγεσία, ούτε την κοινή γνώμη. Ελάχιστες ήταν οι κινήσεις άμβλυνσης της υπογεννητικότητας, κυρίως θεσμικού χαρακτήρα. Μοναδική εξαίρεση, με έμπρακτα και αξιοθαύμαστα μάλιστα αποτελέσματα, ήταν το επίδομα της Εκκλησίας της Ελλάδος το 1999 κατά την θητεία του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου για το μηνιαίο επίδομα τρίτου παιδιού στη Θράκη μέχρι την ηλικία των 12 ετών.
Όπως μας πληροφορεί η Ελευθεροτυπία (26.2.2003), οι Χριστιανικές οικογένειες με τρία παιδιά ήταν μόλις 105 το 1999, αλλά σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια οκταπλασιάστηκαν και ξεπέρασαν τις 800! Συνεπώς, είναι πράγματι δυνατόν να επιδράσει μία πολιτική ενίσχυσης των γεννήσεων σε κατάλληλες συνθήκες.
Επιπλέον επιβάρυνση στο δημογραφικό είναι ότι πάνω από 400 χιλιάδες Έλληνες της γονιμότερης δεκαετίας της ζωής τους (30-40 ετών) έχουν αποδημήσει στο εξωτερικό λόγω της οικονομικής κρίσης τα τελευταία χρόνια. Το τρέχον αυτό μεταναστευτικό κύμα αναβάλλει τις γεννήσεις, λειτουργεί ως εθνική αιμορραγία διότι ορισμένοι δεν θα επιστρέψουν εύκολα πίσω και τελικά μεγεθύνει το δημογραφικό πρόβλημα. Την ίδια ώρα, οι νεότεροι είναι απελπισμένοι για τις δικές τους οικογενειακές προοπτικές έχοντας να αντιμετωπίσουν το σοβαρότερο για τους ίδιους πρόβλημα της επιβίωσης.
Δυσοίωνες λοιπόν οι προοπτικές. Όποτε και σε όποιο βαθμό ξεπεραστεί η οικονομική κρίση, όσο καλά συγκροτημένη και αν είναι η συλλογική ιδιοπροσωπεία των Ελλήνων, ο κίνδυνος του δημογραφικού αφορά στην ίδια τη φυσική υπόσταση της χώρας. Το ελειμματικό ισοζύγιο γεννήσεων-θανάτων είναι το μεγαλύτερο εθνικό θέμα.

	Γεννήσεις	Θάνατοι
1960	157,239	60,563
1961	150,716	63,955
1962	152,297	66,554
1963	148,366	66,813
1964	153,221	69,429
1965	151,565	67,269
1966	154,708	67,912
1967	162,904	71,975
1968	160,406	73,309
1969	154,117	71,825
1970	144,986	74,009
1971	141,155	73,819
1972	140,916	76,859
1973	137,555	77,648
1974	144,096	76,303
1975	142,295	80,077
1976	146,582	81,818
1977	143,757	83,750
1978	146,604	81,615
1979	147,995	82,338
1980	148,147	87,282
1981	140,953	86,261
1982	137,296	86,345
1983	132,621	90,586
1984	125,742	88,397
1985	116,495	92,886
1986	112,823	91,783
1987	106,401	95,656
1988	107,561	92,407
1989	101,657	92,720
1990	102,251	94,152
1991	102,620	95,498
1992	104,081	98,231
1993	101,799	97,419
1994	103,763	97,807
1995	101,495	100,158
1996	100,718	100,740
1997	102,038	99,738
1998	100,894	102,668
1999	100,643	103,304
2000	103,267	105,219
2001	102,282	102,559
2002	103,569	103,915
2003	104,420	105,529
2004	105,655	104,942
2005	107,545	105,091
2006	112,042	105,476
2007	111,926	109,895
2008	118,302	107,979
2009	117,933	108,316
2010	114,766	109,084
2011	106,428	111,099
2012	100,371	116,668
2013	94,134	111,794
2014	92,149	113,740
2015	92,984	121,785

πηγή: http://www.antibaro.gr/article/16574

Το αλίευσα ΕΔΩ

Ομιλία με θέμα «Η γενοκτονία του Ελληνισμού της οθωμανικής αυτοκρατορίας» στην Αθήνα στις 5-3-2017

 

Ο ενοριακός ναός του Αγίου Γεωργίου Διονύσου, βρίσκεται δίπλα στον χώρο τον κατασκηνώσεων της Εθνικής Τραπέζης ΤΥΠΕΤ επί της οδού Πλαστήρα Αγίου Γεωργίου. (Δρομολόγιο ΟΑΣΑ 536 από Ζηρίνειο για Διόνυσο, στάσεις «ΤΥΠΕΤ» ή «ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ» επί της Λεωφ. Διονύσου).
Ερχόμενοι από Αθήνα και την Λεωφόρο Κηφισίας συνεχίζουμε στη Λεωφόρο Θησέως στην Εκάλη και στρίβουμε δεξιά στην Λεωφόρο Διονύσου. (Στην στροφή υπάρχει ταμπέλα που αναγράφει προς Διόνυσο και γερμανικό νεκροταφείο.) 
Προχωρούμε ευθεία και περίπου 300 μέτρα μετά το βενζινάδικο Avin που είναι στο δεξί μας χέρι στρίβουμε δεξιά προς κατασκηνώσεις ΤΥΠΕΤ και στο πρώτο στενό αριστερά. Ο ιερός ναός Αγίου Γεωργίου είναι πάνω από το κτίριο του δημαρχείου Διονύσου.

Πηγή: Ομιλία με θέμα «Η γενοκτονία του Ελληνισμού της οθωμανικής αυτοκρατορίας» στην Αθήνα στις 5-3-2017 – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ;

   

ΛΟΓΟΣ ΡΩΜΑΙΙΚΟΣ
ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ «ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ» (ΑΧΕΛΩΟΣ TV 2016)
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΛΑΝΟΣ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟ – ΚΑΜΕΡΑ: ΦΩΤΗΣ ΒΑΡΔΗΣ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΓΡΑΦΗΣ: 24/11/16

ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΣ: Ειρήνη Μαρούπα, Ποινικολόγος

ΣΧΟΛΙΑ: Μιά εκπομπή που αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας με αφορμή τις πρόσφατες απειλητικές δηλώσεις του »σουλτάνου Ερντογάν΄΄ :
 – Γιατί για πρώτη φορά με τόσο κυνικό και προκλητικό τρόπο, ο Τούρκος πρόεδρος, θέτει ευθέως θέμα επαναδιαπραγμάτευσης της Συνθήκης της Λωζάνης, απειλώντας με βίαιη επέκταση της Τουρκίας;
 – Γιατί η Τουρκια, διεκδικεί εδάφη μας; Μήπως είναι επικοινωνιακό κόλπο για εσωτερική κατανάλωση;
 – Ποιά είναι η ιστορία αυτών των διεκδικήσεων και ποιός ο ρόλος των συμμάχων μας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ;
– Πώς εξηγείται η παθητική και φοβική στάση μας;

Κυριακή της Τυροφάγου: Τα όπλα του Χριστιανού

Ματθαίου στ’ 14-21 – «Το στάδιον των αρετών ηνέωκται»

Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός

1) Ευρισκόμεθα στο τέλος του πρώτου μέρους του Τριωδίου και από αύριο εισερχόμεθα στο δεύτερο μέρος του, την Μ. Τεσσαρακοστή. Μας δίδαξε ήδη η Εκκλησία μας την αρετή της ταπεινοφροσύνης, ως βασική προϋπόθεση της μετανοίας, κατά την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Μας βεβαίωσε την πραγματικότητα της σωτηρίας, όταν υπάρχει ειλικρινής μετάνοια, κατά την Κυριακή του Ασώτου. Και τέλος μας προέβαλε ανάγλυφο τον λόγο, για τον οποίο έχουμε ανάγκη μετανοίας και επιστροφής, το γεγονός δηλαδή της παγκοσμίου Κρίσεως, κατά την Κυριακή της Απόκρεω. Επειδή δε η Μ. Τεσσαρακοστή είναι περίοδος πνευματικοσωματικής προετοιμασίας και εισαγωγής στο πάθος του Χριστού μας, μας υπενθυμίζει η Εκκλησία σήμερα ένα σοβαρό και θλιβερό γεγονός, που έγινε αιτία να έλθει ο Χριστός στον κόσμο και να πάθει. Μας υπενθυμίζει την έξωση του ανθρώπου από τον Παράδεισο.
2)Όταν ο σημερινός άνθρωπος ακούει έξωση από τον Παράδεισο, το θεωρεί αστείο. Του φαίνεται «ωσεί λήρος» ο λόγος αυτός. Εάν μάλιστα είναι κάποιος «φιλελεύθερος» και προοδευτικός θεολόγος, θα δεχθεί το πράγμα με έννοια αλληγορική, μεταφορική.
Είναι παρατηρημένο, πως, όσον αφορά στην Aγια Γραφή, όσα μας συμφέρουν τα παίρνουμε κατά γράμμα. Σ’ όσα όμως (νομίζουμε πως) δεν μας συμφέρουν, δίνουμε αλληγορική ερμηνεία. Παρ’ όλ’ αυτά είναι και η έξωση εκ του Παραδείσου ένα από τα γεγονότα εκείνα, που δεν επιδέχονται αλληγορική ερμηνεία, γιατί είναι αλήθειες. Η έξωση απ’ τον Παράδεισο είναι το γεγονός του πνευματικού θανάτου του ανθρώπου, του χωρισμού του από τον Θεό διά της αμαρτίας. Το τραγικότερο δε σημείο της γνωστής αγιογραφικής διηγήσεως (Γεν. κεφ. γ’) είναι ότι, ενώ εδόθη από τον Θεό στον άνθρωπο η δυνατότητα της μετανοίας μέσα στον Παράδεισο, ακόμη, ο άνθρωπος δεν θέλησε να παραδεχθεί την πτώση του. Απλώς μεταβίβασαν την ευθύνη ο Αδάμ στην γυναίκα και η γυναίκα στο φίδι. Η πτώση του ανθρώπου, λοιπόν, υπήρξε φυσική, γεγονός της φύσεώς του, πτώση καθαρά δική του και όχι αποτέλεσμα δήθεν της θείας αυστηρότητας. Έπεσε δε ο άνθρωπος όχι μόνο γιατί έσφαλε, αμάρτησε, αλλά κυρίως γιατί δεν μετανόησε. Δεν παραδέχθηκε την αμαρτία του. Ναι, αδελφοί μου! Κραυγάζει απεγνωσμένα η λεγομένη επιστήμη, και ωρύεται, για να μας πείσει ότι ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο, με απώτερο βέβαια σκοπό να αμφισβητηθεί η θεϊκή δημιουργία μας. Δεν χρειαζόμεθα όμως άλλην απόδειξη, για ν’ αποδειχτεί η πτώση μας. Ρωτήστε ένα παιδάκι: γιατί το έκαμες αυτό; Και θα πάρετε την απάντηση: Δεν το έκαμα εγώ, ο (τάδε) το έκαμε… Αυτή η μεταβίβαση της ευθύνης δεν αποδεικνύει την καταγωγή μας από τους Πρωτοπλάστους και την αλήθεια της αγιογραφικής διηγήσεως;
3)Η πτώση, λοιπόν, του πρώτου ανθρώπου -και μέσω αυτού ολοκλήρου της ανθρωπότητας- υπήρξε η αιτία της ελεύσεως του Χριστού μας στον κόσμο. Για να μας οδηγήσει και πάλι «εκ του θανάτου εις την ζωήν». Ο Χριστός όμως χειραγωγεί τον άνθρωπο διά της οδού της μετανοίας και της ολοκληρωτικής αφοσιώσεως στον Θεό. Γι’ αυτό είναι τόσον έντονος ο λόγος περί μετανοίας την Μ. Τεσσαρακοστή. Γιατί χωρίς αναγνώριση της πτώσεως και ειλικρινή επιστροφή δεν επιτυγχάνει ο άνθρωπος τον εξαγιασμό του, την ένωσή του με τον Θεό στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του αληθινού Υιού Του.
Πόσοι όμως βλέπουν έτσι την Μ. Τεσσαρακοστή σήμερα; Για τους περισσοτέρους μας έχει ισοπεδωθεί κάθε διάθεση πνευματικής ανατάσεως. Και το χειρότερο είναι ότι δεν αρκείται ο κατ’ όνομα χριστιανισμός της εποχής μας στα έργα της ασωτίας του, αλλά έχει το θράσος ν’ απαιτεί να τα αναγνωρίσει και η Εκκλησία, ο Χριστός, να προσαρμοσθεί το Ευαγγέλιο στις διαθέσεις και τα μέτρα του… Γι’ αυτό από τον αποπροσανατολισμένο χριστιανικά κόσμο ποιμένας θεωρείται όποιος θα παραδεχθεί, έστω και «φιλοσοφικά», τον Καρνάβαλο και την ασωτία του, και όχι όποιος ευαγγελικά θα υποδείξει τις ανυπολόγιστες ηθικές συνέπειες των ρωμαϊκών οργίων, που με το ένδυμα της ψυχαγωγίας επιζούν και στην εποχή μας.
Η μετάνοια του ανθρώπου, για την οποία θα είναι από σήμερα βασικά ο λόγος, δεν είναι μια στιγμιαία αλλαγή καταστάσεως. Μια απλή μετάβαση από τα έργα του σκότους στα έργα του φωτός. Μετάνοια είναι μια συνεχής διαδικασία, που παρασταίνεται σχηματικά με μια σειρά αυξομειουμένων καμπυλών. Είναι ένα πεδίο μάχης εναντίον εχθρού, που από την στιγμή της πτώσεως διεκδικεί την ψυχή του ανθρώπου. Είναι αδιάκοπη προσπάθεια για το ξερίζωμα της κακής επιθυμίας, που αποτελεί και την ρίζα της αμαρτίας. Δεν αμαρτάνει το σώμα. Δεν νηστεύουμε, για να το εξουθενώσουμε. Το σώμα επλάσθη καλό και άγιο. Η ψυχή φταίει. Γιατί σ’ αυτήν ριζώθηκε η κακή επιθυμία. Εγκρατευόμεθα, λοιπόν, για να εξουθενωθεί η επιθυμία.
4)Όπως όμως σε κάθε αγώνα, έτσι και στον πνευματικό, που είναι ο ταχύτερος και αποφασιστικότερος, γιατί έχει διαστάσεις αιώνιες, χρειάζονται τα κατάλληλα όπλα. Αυτά τα όπλα μας υποδεικνύουν σήμερα και η αποστολική (Ρωμ. ιγ’ 13 έ.) και η ευαγγελική περικοπή. «Όπλα του φωτός» τα ονομάζει ό Απ. Παύ­λος. Και τα παρουσιάζει. Τα όπλα που υποδεικνύει ο Απόστολος είναι κυρίως τα αμυντικά. Η εκρίζωση των παθών. Η θανάτωση των σκοτεινών εκείνων αντιπάλων, που συντελούν στην αποξένωσή μας από τον Θεό. Τα επιθετικά μας όπλα τα παρουσιάζει εντονότερα η ευαγγελική περικοπή. Είναι η συγχωρητικότητα προς τους συνανθρώπους μας. Η αληθινή νηστεία, όχι δηλαδή απλή αποχή από τροφές, αλλά και πνευματική, αποχή από πάθη. Και τέλος η προσκόλλησή μας στον Θεό, ως τον μοναδικό θησαυρό μας. Χωρίς τα όπλα αυτά η διεξαγωγή του πνευματικού μας αγώνος είναι αδύνατη. Είναι ακατόρθωτη και η βίωση του μηνύματος της Μ. Τεσσαρακοστής. Και η Εκκλησία επιμένει να απευθύνει το προσκλητήριο αυτό και σήμερα, όπως κάνει αδιάκοπα δύο χιλιάδες χρόνια. Γιατί τα έργα του σκότους ή του φωτός δεν προσδιορίζονται από τις εποχές, αλλ’ από την ψυχή του ανθρώπου, που μένει σε κάθε εποχή η ίδια. Θέλετε ένα παράδειγμα της αλήθειας αυτής;
Ένας νέος, σοφός και κοσμικός με όλη τη σημασία της λέξεως, ένας «σύγχρονος» νέος, μολονότι μας χωρίζουν 1500 χρόνια από την εποχή του, ήταν ο Αυγουστίνος. Όλα του τα πολύτιμα προσόντα τα δαπανούσε στα έργα του σκότους. Και μια μέρα έντονης εσωτερικής πάλης άκουσε μια παιδική φωνή, που του ‘λεγε. «Πάρε και διάβασε». Γεμάτος απορία μπήκε στο γραφείο του και είδε στο έδαφος μερικά χειρόγραφα. Τα πήρε στα χέρια του και οι πρώτες φράσεις, που διάβασε, ήταν οι λόγοι του Απ. Παύλου, που ακούσαμε σήμερα: «αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα έργα του φωτός… μη κώμοις και μέθαις, μη κοίταις και ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω…». Κι’ αυτό ήταν το έναυσμα της επιστροφής του Αυγουστίνου.
Αδελφοί μου!
Με τους ίδιους λόγους, που ο Θεός κάλεσε τον ιερό Αυγουστίνο, για να τον μεταβάλει από άνθρωπο του σκότους σε τέκνο φωτός, καλεί και μας η Εκκλησία μας σήμερα σε μετάνοια και επιστροφή, ενώ έξω από τις εκκλησίες στολίζεται η επίφαση της χαράς και το προσωπείο της ευφροσύνης, ο Καρνάβαλος. «Το στάδιον των αρετών ηνέωκται οι βουλόμενοι αθλήσαι, εισέλθετε…».

(ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ, «ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ – Κηρυγματικές σκέψεις στα ευαγγελικά αναγνώσματα», ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)
πηγή: alopsis.gr

Το αλίευσα ΕΔΩ

Η υπερανάλυση των καταστάσεων και η σχέση της με το άγχος και την κατάθλιψη

Η υπερανάλυση ειναι μια διαδικασία σκέψης που ξεκινάει, τις περισσότερες φορές, από τον φόβο του να μην μείνει κανείς μόνος με τον εαυτό του. Ξεκινάει δηλαδή από μία διάχυτη αίσθηση ανασφάλειας και «μειονεξίας», και καταλήγει στο να την αναπαράγει. Ο φόβος ότι δεν έχουμε πλήρη έλεγχο του προσωπικού, ή συλλογικού μας περιβάλλοντος κινητοποιεί τον μηχανισμό της επίλυσης προβλημάτων μέσα από την διαδικασία της ανάλυσης μιας κατάστασης.

Συχνά, ακριβώς επειδή αυτού του είδους η υπερβολική ανάλυση των δεδομένων του νου μας, δεν είναι το αίτημα μιας υγιούς διαδικασίας, αλλά περισσότερο μιας ψυχικής κατάστασης που «τελεί εν ασθενεία», το αίτημα της επίλυσης ενός προβλήματος, όχι μόνο δεν επιτυγχάνεται, αλλά αντίθετα το προς επίλυση πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο!

Όταν σκεφτόμαστε υπερβολικά και καταλήγουμε να αναλύουμε τις πράξεις, τα λόγια και τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων αλλά και του εαυτού μας τότε κινδυνεύουμε από κατάθλιψη και άγχος. Η υπερανάλυση δεν είναι υγιής στάση & συμπεριφορά. Χρειάζεται να ξέρουμε πού να σταματάμε.

Η υπερβολική σκέψη μπορεί να καταστρέψει την συναισθηματική μας υγεία.

Τα αποτελέσματα ερευνών έδειξαν ότι οι γυναίκες αναλύουν πιο πολύ από τους άντρες αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οι άντρες δε συλλογίζονται καθόλου. Απλώς οι σκέψεις τους έχουν διαφορετικό χαρακτήρα. Οι άντρες συλλογίζονται περισσότερο καταστάσεις και συναισθήματα θυμού και οργής, τα οποία εκφράζουν με επιθετική, εχθρική συμπεριφορά. Οι γυναίκες συγκεντρώνονται περισσότερο στα θέματα κατάθλιψης και άγχους. Επίσης σκέφτονται περισσότερο θέματα ελέγχου τα οποία σχετίζονται με το μέλλον, ειδικά στον τομέα των σχέσεων: «Πώς μπορώ να κρατήσω το ενδιαφέρον του άντρα μου; Πώς μπορώ να είμαι σίγουρη ότι όλοι στο γραφείο με συμπαθούν;».

Η ικανότητά μας να εξερευνούμε τις δικές μας σκέψεις και να αναλύουμε τα δεδομένα της εσωτερικής πραγματικότητας (ερμηνείες γεγονότων – σκέψεις – συναισθήματα) της δικής μας αλλά και των ανθρώπων που εμπλέκονται στη ζωή μας είναι πολύ σημαντική, γιατί μας βοηθάει να συνδέουμε διαφορετικά μεταξύ τους ερεθίσματα και τελικά, να δίνουμε νόημα στη ζωή μας. Συχνά, βέβαια, η ενασχόλησή μας με τις ίδιες μας τις σκέψεις γίνεται αυτοσκοπός, και παύει να αποτελεί μέσο για την βελτίωση των σχέσεων που έχουμε με τους άλλους ανθρώπους. Σ’αυτές τις περιπτώσεις, δεν χρησιμοποιούμε την παραπάνω ικανότητά μας –δηλ. του να κάνουμε συνδέσεις- για να διευκολύνουμε την ζωή μας, αλλά περισσότερο για να την περιπλέξουμε.

Αν και η αρχική πρόθεση των περισσότερων ανθρώπων -μέσα από την «ανάλυση» των καταστάσεων- είναι να μπορούν να κατανοούν καλύτερα τα κίνητρα των άλλων, να συνδέουν σκέψεις με συναισθήματα, να ερμηνεύουν και να δίνουν νόημα σε καταστάσεις και σχέσεις (φιλικές, επαγγελματικές και ερωτικές), πολύ συχνά καταλήγουμε να αναλωνόμαστε σε ατελείωτους εσωτερικούς «μονολόγους», εξαντλώντας την σκέψη μας και τη δημιουργικότητά μας σε υποθέσεις για το τι μπορεί να συμβεί στην μια ή την άλλη περίπτωση.

Στην προσπάθειά μας να ελέγξουμε το παρελθόν, και το παρόν μας -αλλά ιδιαίτερα το μέλλον μας- με το να ανησυχούμε για τις προθέσεις, τις σκέψεις, ή τις ενέργειες των άλλων ανθρώπων, στην πραγματικότητα καταφέρνουμε να προδιαγράψουμε, προκαλώντας αυτό που φοβόμαστε ότι θα μας συμβεί, αφού συνήθως η «υπερ-ανάλυση» δεν στηρίζεται σε ρεαλιστικές σκέψεις, επιθυμίες και συναισθήματα.

Αντίθετα, ενισχύει τους αρνητικές σκέψεις, τους φόβους, τον θυμό και τα αισθήματα μειονεξίας και κατωτερότητας, τα οποία, με τη σειρά τους, σχεδόν πάντα γεννούν και τρέφουν την «υπερ-ανάλυση».

Είναι σίγουρο ότι η ελλιπής αυτο-εκτίμηση, τα βιώματα του παρελθόντος που βιώθηκαν σαν απειλές, οι «φωνές» του οικογενειακού και του στενού μας περιβάλλοντος που -όταν χρειάστηκε- δεν μας στήριξαν όσο είχαμε ανάγκη, και άλλες δυσμενείς για την ψυχολογική εξέλιξη συνθήκες, έχουν συντελέσει στην τάση των πιο ευάλωτων ηλικιακών ομάδων (νεαρά και τρίτης ηλικίας άτομα) και των γυναικών να αναλώνονται σε σκέψεις για τις ίδιες τους τις σκέψεις και τις απόψεις των άλλων….

Για να σταματήσουμε να τρέφουμε και να διογκώνουμε τον παραπάνω «φαύλο κύκλο», θα ήταν χρήσιμο:

• Να ρωτήσουμε τον εαυτό μας πότε ήταν η τελευταία φορά που η συνήθεια της «υπερανάλυσης» μας βοήθησε πραγματικά να αντιμετωπίσουμε μια προβληματική κατάσταση;
• Να αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε πόσο ρεαλιστικές είναι οι σκέψεις & οι απόψεις που έχουμε για τον εαυτό μας,
• Να δοκιμάσουμε να ενεργούμε αντί να αναλωνόμαστε σε σκέψεις,
• Να μην υποθέτουμε πια, αλλά να ρωτάμε τους άλλους για τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους,
• Να υπενθυμίζουμε συνεχώς στον εαυτό μας ότι ο στόχος μας είναι, όχι να «αναμασούμε» και να υπομένουμε παθητικά την ζωή, αλλά να δρούμε σύμφωνα με τις ανάγκες μας, όντας ενεργητικά άτομα, και να κάνουμε τις προθέσεις μας πραγματικότητα.

του Δρ. Γρηγόρη Βασιλειάδη, Ψυχολόγου – Ψυχοθεραπευτή, δημιουργού της ιστοσελίδας www.aftognosia.gr

Πηγή: pemptousia.gr 

Πηγή: http://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr/

Το αλίευσα ΕΔΩ

Καταλαβαίνει ο άλλος

Όταν κανείς έχει ειλικρίνεια και δεν υπολογίζει τον εαυτό του, είναι απλός, έχει ταπείνωση. Όλα αυτά δίνουν ανάπαυση και στον ίδιο, αλλά είναι αισθητά και στον άλλον. Καταλαβαίνει ο άλλος αν τον πονάς ή υποκρίνεσαι. Ένας αλήτης είναι καλύτερος από έναν υποκριτή Χριστιανό. Γι’ αυτό όχι υποκριτικό γέλιο αγάπης αλλά φυσιολογική συμπεριφορά· ούτε κακία ούτε υποκρισία αλλά αγάπη και ειλικρίνεια.

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Το αλίευσα ΕΔΩ

Μία γενική εικόνα της χώρας μας σήμερα, εν έτει 2017

Τα τελευταία χρόνια μια σειρά νόμων έχει ψηφιστεί από την Ελληνική Βουλή και μια ευρύτερη κοινωνικοπολιτική κατάσταση έχει δημιουργηθεί. Ας κάνουμε μία απλή και συνοπτική αναφορά, να δούμε που είμαστε και πού πάμε, μήπως και κάνουμε και την αυτοκριτική μας. Αναλυτικότερα λοιπόν :

-Ψηφίστηκε ο αντιρατσιστικός νόμος 4285/10-09-2014// ΦΕΚ Α-191/2014, σύμφωνα με τον οποίο, όποιος θεωρήσει γενικά, ότι υπέστη προσβολή μέσω του τύπου, του διαδικτύου, προφορικά, γραπτά ή με άλλο τρόπο λόγω σεξουαλικών, θρησκευτικών ή άλλων ιδεολογικών πεποιθήσεων ή λόγω φυλετικής καταγωγής, τότε στην περίπτωση αυτή θα θεωρείται, ότι υπέστη ρατσιστική βία και άρα θα μπορεί να οδηγεί στα δικαστήρια, αυτόν ο οποίος θεωρητικά του την προξένησε. Συνεπώς η πάσης φύσεως αντίθετη άποψη και γνώμη περί των ανωτέρω, όπως αυτή αυταρχικά καθορίζεται από την μόδα και την πολιτική ορθότητα, μπορεί να οδηγήσει τον εκφραστή της στα δικαστήρια διωκόμενο από την δικαιοσύνη!

-Ψηφίστηκε το σύμφωνο συμβίωσης Νόμος 4356/24-12-2015// ΦΕΚ Α-181/2015, το οποίο εκτός του ότι προβλέπει και επιτρέπει την συμβίωση μεταξύ ομοφυλοφίλων, κατήργησε το αδίκημα της παρά φύσιν ασέλγειας ανηλίκου από ενήλικα (πρώην άρθρο 347 Ποινικού Κώδικα), προβλέπει την δημιουργία του Εθνικού Συμβουλίου κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας (δείτε στο σχετικό ΦΕΚ τις αρμοδιότητες του) και την καθιέρωση του ρατσιστικού αδικήματος στο άρθρο 81Α του Ποινικού Κώδικα.  

-Εναρμονίστηκε η Ευρωπαϊκή οδηγία 2013/40/ΕΕ   του  Ευρωπαϊκού   Κοινοβουλίου με το πρόσθετο Πρωτόκολλο για τα θέματα του Ρατσισμού και των ομοφυλοφίλων – διακρίσεις κοινωνικές κτλ, το οποίο στην ουσία επιβάλλει την φίμωση απόψεων, οποίες διαφωνούν με τα θέματα περί ομοφυλοφίλων, μεταναστών κτλ σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης δραστηριότητος, τόσο για φυσικά πρόσωπα όσο και για νομικά,  και τον χαρακτηρισμό τους ως ρατσιστικών, παρανόμων και άρα ποινικώς κολάσιμων.

-Θεσμοθετήθηκε το αδίκημα κατά του Ρατσισμού στο άρθρο 81Α στον Ποινικό Κώδικα, το οποίο εισήχθη στον Ποινικό Κώδικα με τον Νόμο του συμφώνου συμβίωσης ομοφυλοφίλων (βλ. παραπάνω).

-Με τον ίδιο νόμο του Συμφώνου Συμβίωσης συστήθηκε στην χώρα μας πλέον το Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, στις αρμοδιότητες του οποίου εκτός των άλλων προβλέπεται και η άμεση συνεργασία με όλα τα Υπουργεία και όλες τις Μ.Κ.Ο. που υπερασπίζουν τις κοινότητες των ομοφυλοφίλων, τρανσέξουαλ, λεσβίες κτλ. Προβλέπεται συγχρόνως να αναπτύσσει το Συμβούλιο αυτό συνεργασία και να εκπονεί σεμινάρια σε νομικούς φορείς και σε φορείς της θεσμοθετημένης εκπαίδευσης στην χώρα μας.

-Ήδη στα σχολεία αλλάζει ακόμη και το καθημερινό πρόγραμμα προκειμένου να εισαχθούν με υποχρεωτικό τρόπο αλλότρια ήθη και νεωτεριστικές διδασκαλίες περί των δύο φύλων, τα οποία προκαλούν σύγχυση στις ψυχές των παιδιών, ενώ οι αντιδράσεις γονέων και καθηγητών τείνουν να κριθούν παράνομες ή ρατσιστικές!

-Ήδη επίκειται η επιβολή ηλεκτρονικού εισιτηρίου, το οποίο λειτουργεί με έξυπνη κάρτα- τσιπ και θα ανήκει ονομαστικά σε πρόσωπα. Στους συρμούς του μετρό μέσα υπάρχουν κάμερες, οι οποίες καταγράφουν τα πάντα, σύμφωνα με την υπ’ αριθμόν 104/2015 17-03-2015 απόφαση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Βέβαια η ίδια η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα με την υπ’ αριθμόν Αριθ. Πρωτ. Γ/ΕΞ/706/30-01-2017 γνωμοδότησή της ακολούθως έβαλε φρένο στην εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, διότι έκρινε, ότι τα προσωπικά στοιχεία τα οποία απαιτούντο για την έκδοση του εισιτηρίου ήταν υπερβολικά και στην ουσία επρόκειτο για ένα ηλεκτρονικό φακέλωμα, το οποίο καταργούσε την συνταγματικά κατοχυρωμένη ελεύθερη και ανώνυμη μετακίνηση του ανθρώπου ως ελεύθερη έκφραση της προσωπικότητός του. Επιπλέον να καταστεί σαφές, ότι τα εισιτήρια θα έχουν έξυπνο τσιπ- rfid – ανέπαφης συναλλαγής, το οποίο πολύ εύκολα γίνεται αντικείμενο τόσο κλοπής όσο και αντιγραφής και άρα και τα προσωπικά δεδομένα, τα οποία έχει μέσα του καταχωρημένα. Ποιός ό λόγος να ζητηθούν τόσα πολλά προσωπικά στοιχεία για ένα απλό εισιτήριο;

-Επίσης επίκεινται οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί ακινήτων και συνεπώς τα προσωπικά δεδομένα εκατοντάδων πολιτών θα βρίσκονται εκτεθειμένα.

-Από την 01-01-2017 όλες οι Δ.Ο.Υ πλέον δεν υπάγονται στο Υπουργείο Οικονομικών αλλά σε ανεξάρτητη αρχή, στην λεγόμενη ΑΑΔΕ – Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων,  Νόμος 4389/2016,  αριθμός φύλλου ΦΕΚ 94/27 Μαίου 2016.

-Η αχρήματη κοινωνία ετοιμάζεται να εφαρμοστεί με τις αχρήματες συναλλαγές και τα λεγόμενα pos – τα μηχανάκια ηλεκτρονικής πληρωμής. Ήδη έχουν εξαγγελθεί ποινές για όσες εταιρείες δεν τα χρησιμοποιήσουν. Αυτό σημαίνει, ότι για την αγορά κάποιου προϊόντος από ένα άτομο, θα υπάρχει αρχείο για το είδος της αγοράς, την ώρα αγοράς, τον τόπο αγοράς , το κόστος αγοράς και το ποιός έκανε την αγορά. Συνεπώς δημιουργείται ένα ηλεκτρονικό προσωπικό αρχείο – προφίλ αγορών, κινήσεων, προτιμήσεων και συμπεριφορών για κάθε καταναλωτή, το οποίο δεν γνωρίζει κανείς με ασφάλεια σε ποιόν χώρο καταχωρείται και αν είναι ασφαλές από κλοπή ή αλλοίωση.

-Οι πιέσεις για να παραλάβουν οι Έλληνες πολίτες την έξυπνη κάρτα – νέα ταυτότητα με το τσίπ – rfid, ώστε με το ζόρι να καταχωρηθούν σε επισφαλείς βάσεις δεδομένων τα ευαίσθητα προσωπικά και βιομετρικά τους δεδομένα είναι διαρκείς και επίμονες.

–Το άρθρο 28 του Συντάγματος ζεί και βασιλεύει, το οποίο στην ουσία είναι η κερκόπορτα της παραχωρήσεως εθνικής κυριαρχίας και κατάλυσης του συντάγματός μας – των τριών εξουσιών, έναντι του ευρωπαϊκού συντάγματος, δηλαδή του συντάγματος, το οποίο θέλει να δημιουργήσει η νέα τάξη πραγμάτων. Αν το αποφασίσει λοιπόν η ελληνική βουλή μπορεί να παραδώσει όλα!

-Η χώρα έχει γεμίσει με εστίες όπου εν δυνάμει μπορεί να ξεσπάσει ένοπλη εξέγερση μεταναστών.

-Ο μέσος Έλληνας πολίτης αγνοεί πλήρως τα δικαιώματά του και την ηλεκτρονική και νομοθετική φυλακή, η οποία χτίζεται γύρω του.

-Θέματα παγκοσμιοποίησης και οικουμενισμού και αλλοιώσεως του δόγματος Της Πίστεώς μας είναι ακόμη ανοιχτά στην χώρα μας.

-Τα Ελληνόπουλα που μπορούν να παράξουν επιστήμη και να στηρίξουν την οικονομία της χώρας, δηλαδή το ίδιο το μέλλον της πατρίδος, διώκονται και είτε φεύγουν στο εξωτερικό είτε μένουν εδώ και φυτοζωούν, δυσκολευόμενοι συγχρόνως στην δημιουργία οικογένειας και τεκνοποιίας.

-Πλέον έννοιες όπως δημοκρατία, ισότητα, ελευθερία, ασφάλεια, έθνος, γένος, οικογένεια, μητρότητα, γάμος, τεκνοποιία, πατρίδα, πίστη, Θεός ερμηνεύονται εντελώς εκχυδαϊσμένα με αποτέλεσμα οι στρεβλότητες αυτές των ερμηνειών και η πνευματική αμαρτία την οποία επιφέρουν να εντυπώνονται στους νόμους και άρα να έχουμε νόμους, οι οποίοι καθιερώνουν ως νόμιμη κοινωνική συνήθεια την αμαρτία και μάλιστα την θεωρούν φυσιολογική και απενοχοποιημένη!

-Την ίδια ώρα μάλιστα έχουμε και εντάσεις στα εθνικά θέματα, όπου πλέον αμφισβητείται ευθέως η εθνική μας κυριαρχία και η έκταση της πατρίδος μας.

Όλα τα ανωτέρω, τα οποία πολύ γενικά περιγράφονται αποτυπώνονται στην καθημερινότητα και στην νομοθεσία της χώρας μας σήμερα, την οποία νομοθεσία λόγω ελλείψεως εξοικείωσης αγνοεί ο μέσος Έλληνας πολίτης έστω κι αν έχει την τεχνογνωσία να την ερευνήσει.

Εν όψει όλων αυτών, καθίσταται αντιληπτό, ότι η επίθεση στο γένος μας είναι ολομέτωπη και διαρκής! Πίστη, Παιδεία, Οικογένεια, Πατρίδα – Πολιτεία όλα υπό αμφισβήτηση. Κάθε λεπτό είναι κρίσιμο!

Ο καθένας μας με τις πράξεις, τις επιλογές και την ραθυμία ή την δράση του είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για το μέλλον όλων μας συνολικά! Η άγνοια και η ραθυμία δεν δικαιολογούνται στην σύγχρονη εποχή. Ας προσευχηθούμε όλοι, να μας Ελεήσει Ο Θεός και να μας δωρίσει Φώτιση, Μετάνοια, Νήψη και Αγωνιστικό Φρόνημα!

Το αλίευσα ΕΔΩ

Κάνουν λάθος | Πεμπτουσία

Πρέπει να έχουμε χαρά. Οι γιατροί, οι ψυχίατροι, λένε ότι η χαρά είναι ψυχικό φαινόμενο. Όχι κάνουν λάθος. Η χαρά είναι πνευματικό φαινόμενο. Ο κόσμος πάει στον κινηματογράφο για να γελάσει και όταν βγαίνει από αυτόν ξαναέρχεται στα προβλήματα. Τι κέρδισε τόση ώρα που έβλεπε την ταινία; Ο άνθρωπος που εξομολογείται και κοινωνά έχει χαρά μέσα του, γιατί στην καρδιά του είναι ο Χριστός. Γι αυτό η χαρά είναι πνευματικό φαινόμενο.

Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός
Πηγή: Κάνουν λάθος | Πεμπτουσία

Η ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ Η ΑΘΗΝΑΙΑ

Η ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ Η ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ Η ΑΘΗΝΑΙΑ from ΠΑΖΛ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Ομιλία με θέμα την οικογένεια στην Αθήνα στις 13-2-2017

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ from ΠΑΖΛ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Το αλίευσα ΕΔΩ