Εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι θέσεις εργασίας που περιμένουν τις στρατιές των Ελλήνων… νεοανέργων σε περίπτωση που η χώρα μας προχωρήσει στο αυτονόητο, δηλαδή στην ανάπτυξη του ενεργειακού δυναμικού της χώρας μας, στα σημεία που η διεθνής αγορά, η στοιχειώδης λογική και η γεωπολιτική πραγματικότητα υπαγορεύουν.
Των Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη, Δρ. Νίκου Λυγερού, Δρ. Ηλία Κονοφάγου και καθηγητή Αντώνη Φώσκολου
Η χώρα μας λοιπόν θα δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας τόσο στο πρωτογενή όσο και στο δευτερογενή τομέα εάν και εφόσον αναπτύξει τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στις περιοχές νότια της Κρήτης, και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Στους συστηματικούς φίλους και αναγνώστες μας θα υπενθυμίσουμε τις ανά τακτά χρονικά διαστήματα δημοσιεύσεις μελετών και αναλύσεων τόσο στο www.defence-point.gr όσο και στο περιοδικό «ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ & ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ», με τη συνεργασία των Δρ. Η. Κονοφάγου και καθ. Α. Φώσκολου αναφορικά με το ζήτημα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Σε συγκεκριμένο δε άρθρο υποστηρίζεται ότι περί τις 300.000 θέσεις εργασίας αναμένουν το ελληνικό εξειδικευμένο δυναμικό το οποίο μένει αναξιοποίητο στη χώρα μας ή προσπαθεί να βρει εργασία στο εξωτερικό.
Το να εντρυφήσει κάποιος περεταίρω στο συγκεκριμένο θέμα δεν αποτελεί πλεονασμό αφού η συγκεκριμένη παράμετρος άπτεται της επιβίωσης του έθνους και της επούλωσης των πληγών της ελληνικής κοινωνίας. Έτσι, αξίζει να σημειώσουμε πως πέραν των 300.000 περίπου θέσεων εργασίας που αναμένεται να δημιουργηθούν -σταδιακά φυσικά- το εισόδημα που πρόκειται να δημιουργηθεί αλλά και τα έσοδα που πρόκειται να λάβει το κράτος από φόρους (και στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι προφανές πως περιπτώσεις φοροδιαφυγής δεν πρόκειται να σημειωθούν) θα είναι τάξης δισεκατομμυρίων.
Υπενθυμίζεται, πως για 4 δισεκατομμύρια η χώρα για ακόμα μία φορά ετοιμάζεται να κρεμαστεί επί ξύλου, και όλοι (;) κάνουν τον σταυρό τους για την αποφυγή από τον Σεπτέμβριο κοινωνικής αναταραχής, με αφορμή τα εξαγγελλόμενα μέτρα. Ταυτοχρόνως η χώρα μας από κέντρο δημιουργίας… μεταναστών πρόκειται να μετατραπεί σε ένα κέντρο δημιουργίας θέσεων εργασίας που θα προσελκύσουν όχι μόνο την μορφωμένη νεολαία, η οποία αυτή τη στιγμή εγκαταλείπει όπως-όπως τη χώρα, αλλά και εξειδικευμένο προσωπικό και από το εξωτερικό, αναβαθμίζοντας την οικονομική και πολιτική αξία της Ελλάδας ακόμα περισσότερο.
Είναι προφανές πως εάν η διαδικασία για την ΑΟΖ, την οικοπεδοποίηση και τους γύρους παραχώρησης είχε ξεκινήσει το 2009 ή το 2010, τώρα δεν θα χρειαζόμασταν να παίξουμε την ύπαρξη του κράτους μας σε μία ζαριά, επειδή έτσι θέλει η Τρόικα. Είναι προφανές πως εάν η διαδικασία εκμετάλλευσης είχε ξεκινήσει δύο-τρία έτη πριν, τώρα οι «αγορές» δεν θα επιτίθονταν στην Ελλάδα για να τη χρεοκοπήσουν, αλλά θα «επιτίθονταν» στην χώρα μέσω προσφορών για μία μερίδα από τη πίττα στον ορυκτό πλούτο μας. Ας είναι, ας ελπίσουμε πως δεν είναι πλέον αργά. Το κύριο λοιπόν μήνυμα που θα πρέπει να περάσει είναι το εξής: Ανεξαρτήτως το τι έχει ή –κυρίως- δεν έχει συμβεί στην χώρα μας τα τελευταία δεκαπέντε (αναφορικά με το θέμα της ΑΟΖ) ή τριάντα (αναφορικά με το θέμα των υδρογονανθράκων) έτη το σημαντικότερο είναι η Ελλάδα να ξεκινήσει με τις απαραίτητες διαδικασίες τώρα χωρίς καμία περαιτέρω καθυστέρηση. Δηλαδή η Αθήνα θα πρέπει μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα να ΑΝΑΚΗΡΥΞΕΙ ΑΟΖ και να προχωρήσει στην άμεση «οικοπεδοποίηση» από το Ιόνιο έως τα σύνορα με την ΑΟΖ της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο. Ταυτοχρόνως η Αθήνα θα πρέπει να καλέσει όλες τις χώρες με τις οποίες συνορεύει (Αλβανία, Ιταλία, Λιβύη, Αίγυπτος, Τουρκία, Κύπρος) να προχωρήσουν στην ακριβή οριοθέτηση των αντιστοίχων ζωνών, έτσι όλοι κάνοντας χρήση του διεθνούς δικαίου και συνθηκών να απολαύσουν τα οφέλη των θαλασσών μας.
Ας δούμε λοιπόν πως ακριβώς μεταφράζεται η ύπαρξη υδρογονανθράκων σε άλλες χώρες και σε περιπτώσεις λίγο ως πολύ συμβατές με τη δική μας. Το ακριβές κείμενο με τίτλο «ΑΟΖ και θέσεις εργασίας» (http://www.lygeros.org/articles?n=9905&l=gr) έχει ως εξής:
«Ένας τρόπος έμμεσος για να αντιληφθούμε την αξία της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης είναι να εξετάσουμε τις επιπτώσεις της στον αριθμό των θέσεων εργασίας. Για να γίνει αυτή η μελέτη επί του πρακτέου μπορούμε να αναλύσουμε αληθινούς αριθμούς του τομέα του φυσικού αερίου που έχουν αντίκτυπο στην γενική οικονομία των ΗΠΑ μέσω των θέσεων εργασίας. Το φυσικό αέριο στην Αμερική υποστηρίζει σχεδόν 3 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Αυτό είναι σε γενικό επίπεδο, αλλά είναι προτιμότερο να εξετάσουμε αυτό τον αριθμό με αναλυτικά δεδομένα. Έτσι αν μετρήσουμε τις θέσεις εργασίας το 2006, το 2007 και το 2008 βρίσκουμε: 517.233, 586.501, 622.411 για τις άμεσες, 620.061, 693.957, 723.102 για τις έμμεσες και 1.282.248, 1.412.041, 1.482.801 για τις δευτερεύουσες και συνολικά έχουμε: 2.419.542, 2.692.499 και 2.828.314. Αυτά τα νούμερα όχι μόνο δεν είναι εξωπραγματικά, αλλά υποστηρίζουν επί του πρακτέου ένα ευκολότερο τομέα της οικονομίας.
Ένας άλλος έμμεσος τρόπους ανάλυσης των δεδομένων είναι η εξέταση της οικονομικής μελέτης που έκανε το Ινστιτούτου Κοινωνικών και Οικονομικών Ερευνών του Πανεπιστημίου της Αλάσκας για την εκμετάλλευση των περιοχών: Beaufort Sea, Chukchi Sea και North Aleutian Basin.
Για τα επόμενα 50 χρόνια, εκτιμούν ότι θα υπάρχουν 6.000 θέσεις εργασίας ανά έτος, σε άμεσο επίπεδο, με μία κορυφή το 2038 με 9.500 θέσεις εργασίας. Και για την ίδια περίοδο, αν βάλουμε μαζί όλες τις θέσεις εργασίας, τότε έχουμε 35.000 ανά έτος και μία κορυφή πάλι το 2038 με συνολικά 50.000 θέσεις εργασίας. Βέβαια η μελέτη είναι ακόμα πιο αναλυτική και εξετάζει ακόμα και τις θέσεις εργασίας ανά γεωγραφική περιοχή. Ο δικός μας ο στόχος όμως είναι απλώς να αναδείξουμε την τάξη μεγέθους, όταν μιλούμε για έρευνες που γίνονται offshore, που είναι το ανάλογο από τις έρευνες που θα γίνουν στην ελληνική ΑΟΖ.
Θα μπορούσαμε βέβαια να δώσουμε και το παράδειγμα της Alberta, όπου εργάζονται 11.000 μηχανικοί κοιτασμάτων, 9.000 γεωλόγοι πετρελαίου και 440 εταιρείες πετρελαίου, αλλά όπως είπαμε το θέμα είναι διαφορετικό. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι στην Ελλάδα μέσω της ΑΟΖ μας μπορούμε να δημιουργήσουμε πραγματικές θέσεις εργασίας αξίας και σταθερές. Διότι ο στόχος μας για την πατρίδα μας είναι πάντα βέβαια οι άνθρωποι. Η εξόρυξη και η εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στην ελληνική ΑΟΖ θα επιτρέψει τη μείωση της εξάρτησης μας, τη μείωση των εξόδων μας και την αύξηση των θέσεων εργασίας. Αυτό είναι το νοητικό σχήμα που πρέπει να έχει στο μυαλό του κάθε βουλευτής, όταν θα ψηφίσει το νομοσχέδιο της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ».
Και μία τελευταία παρατήρηση: H Ελλάδα ως πρότυπο για το πώς επωφελείται η κοινωνία από την ανάπτυξη των υδρογοναθράκων θα πρέπει να έχει τη Νορβηγία και τον Καναδά και όχι τη Νιγηρία! Με αυτό δεν θέλουμε να ψέξουμε του Νιγηριανούς σε τίποτα, απλά εννοούμε πως ο πλούτος που πρόκειται να δημιουργηθεί θα πρέπει -μέσω του σαφούς κυβερνητικού ελέγχου, της χρηστής διοίκησης αλλά και του κατάλληλου νομοθετικού πλαισίου- να μετατραπεί σε κοινωνικό κράτος, σε εθνική ασφάλεια σε δημόσιο πλούτο και σε ικανοποιητικό αποθεματικό έτσι ώστε η χώρα να μπορέσει να επουλώσει τις πληγές της και να προοδεύσει.
Εάν δεν ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Νορβηγίας ή του Καναδά, και για άλλη μία φορά δούμε τους… φεουδάρχες να κυριαρχούν, τότε τίποτα από τα παραπάνω δεν θα έχει νόημα. Το σίγουρο όμως είναι πως αξίζει ως έθνος να προσπαθήσουμε.
Το αλίευσα ΕΔΩ 
