Τουρκική φιέστα… Δημοκρατίας σε ελληνικό μνημείο

Γράφει ο
Γιώργος Λεκάκης

Η Παταρηίς ή Παταρίς (μετέπειτα τα Πάταρα) είναι αρχαιοτάτη ελληνική πόλη, λιμάνι και όρος της Λυκίας. Μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας.

Ήταν κτισμένη μεταξύ των εκβολών του ποταμού Ξάνθου, μετά την μεγάλη κοιλάδα που αυτός δημιουργεί (στην οποία οφείλεται η ευημερία της Λυκίας) και του όρμου της Αντιφέλλου – έναντι της Μεγίστης (νυν Καστελλόριζου). 

Σήμερα η περιοχή αυτή έχει τόσο αλλοιωθεί από τις προσχώσεις του ποταμού, ώστε είναι δύσκολη οποιαδήποτε προσέγγιση των αρχαίων πόλεων, με βάση τα γραφόμενα των αρχαίων συγγραφέων.

Το όνομά της το χρωστάει στον Πάταρο, τον υιό του Απόλλωνος – του κορυφαίου θεού όλης της περιοχής - και της νύμφης Λυκίας, της θυγατρός του Ξάνθου (Στράβων, XVI, 666).

Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο η συγγενής των Πατάρων πόλη, η Ξάνθος, ήταν αντίπαλος των Αθηνών, ενώ αντιστάθηκε και κατά των Μακεδόνων.

Για να μπορέσει να διατηρηθεί ανεξάρτητη, συμμάχησε με τις γειτονικές της πόλεις και συνέπηξε την «Ένωση Λυκίων», ή «Λυκιακή Συμπολιτεία», η οποία θεωρητικά είναι η πρώτη «Ένωσις Δημοκρατιών» του κόσμου! Αντιπρόσωποι των Λυκίων συζητούσαν τους νόμους της Συνομοσπονδίας στο Λητώον, τους οποίους τηρούσαν ευλαβικώς έως τους Πτολεμαίους, τους Σελευκίδες και τους Ροδίους.

Μάλιστα, «στην Λυκιακή Συμπολιτεία εστήριξαν τα θεμελιώδη άρθρα του Συντάγματος των ΗΠΑ οι συντάκτες του, τον 18ο αι.» έγραψε ο Richard Bernstein στους «New York Times»!

Η Παταρηίς ήταν μια εκ των 17 (έως και 23) πόλεων της Λυκίας, που εξέλεγαν αντιπροσώπους με δικαίωμα ψήφου, οι οποίοι και αποτελούσαν το συνέδριο της διοικήσεως του λεγομένου λυκιακού συστήματος, ένα είδος ομοσπονδίας, επί κεφαλής του οποίου ήταν ο καλούμενος λυκιάρχης.

Αυτοί αποφάσιζαν για θέματα εξωτερικής πολιτικής, πολέμων και συμμαχιών. Το Κοινό αυτό διατηρήθηκε έως και τα ρωμαϊκά χρόνια.

Στα Πάταρα, λοιπόν, υπήρχε το κεντρικό κτήριο (η Βουλή θα λέγαμε σήμερα) που στέγαζε το Κοινό των Λυκίων. «Το βουλευτήριο της πόλεως αποτελεί τα πρώιμα δείγματα ουσιαστικής αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας», έγραψε και πάλι ο R. Bernstein στην προαναφερόμενη νεοϋορκέζικη εφημερίδα!

Την κυριότητα των ερειπίων του κτηρίου αυτού «απέκτησε» η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση (τον Ιούλιο του 2010) με στόχο να το αναστηλώσει, και να προσκαλέσει σε αυτό όλους τους προέδρους των Κοινοβουλίων 160 χωρών, την 23η Απριλίου 2011, ημέρα κατά την οποία η Τουρκία εορτάζει ως «Ημέρα Εθνικής Ανεξαρτησίας και Ημέρα της Νεολαίας»!
 

Στόχος τους, να παρουσιάσουν το κτήριο του Κοινού των Λυκίων, ως το μοναδικό κτήριο της αρχαίας δημοκρατίας, που είναι σήμερα όρθιο!

Έτσι, εκμεταλλεύονται κάποιοι την αρχαία Ελλάδα και τα επιτεύγματά της και καπελώνοντάς τα, προβάλλουν τη σημερινή κενότητά τους.
Κι εμείς, που στην Πολιόχνη της Λήμνου έχουμε την αρχαιότερη Βουλή του κόσμου, δεν έχουμε πάει ούτε έναν ξένο ηγέτη εκεί να την ιδεί…

(Γ. Λεκάκης, «Η άγνωστη Μικρά Ασία», εκδ. «Κάδμος»)
elzoni.gr

Το αλίευσα ΕΔΩ