Η Καππαδοκία κατά την αρχαιότητα ήταν μία εκ των 15 επαρχιών της Μικρασιατικής χερσονήσου. Από την περιγραφή του Ηροδότου συμπεραίνουμε ότι οι Καππαδόκες κατείχαν τα ανατολικά εδάφη κατά μήκος του ποταμού Αλυ « ο οποίος ρέων εκ του νότου μεταξύ Συρίων (Καππαδοκών) και Παφλαγόνων εκβάλλει προς βορράν εις τον καλούμενων Εύξεινο Πόντο» (Ηροδ. Α΄,6). Ο Αλυς ήταν ταυτόχρονα και όριο του Μηδικού και του Λυδικού βασιλείου , έτσι αναγνωρίζεται δικαίως, από τον Ηρόδοτο η σπουδαιότητα του Αλυος ως εθνικού ορίου στη Μικρά Ασία, ο οποίος χώριζε , σύμφωνα πάντα με τον Ηρόδοτο, τους Συρίους Καππαδόκας από τους Φρύγες και τους Παφλαγόνες. Την Καππαδοκία την καλεί « αυχένα» της Μικράς Ασίας ( έστι δε αυχήν ούτος της χώρης ταύτης απάσης- Α΄,72) .
Επιπλέον πληροφορίες στις παρακάτω αναρτήσεις:
