Ἀποκαλύπτεται ὁ ἀντορθόδοξος «Συνήγορος τοῦ Πολίτη»
Τὸ Νομικὸν Συμβούλιον τοῦ Κράτους μὲ γνωμοδότησίν του ἀντιτίθεται εἰς τὴν ἀδειοδότησιν ναῶν ἑτεροδόξων θρησκευτικῶν κοινοτήτων. Τὸ Συμβούλιον ἐπισημαίνει ὅτι μὲ τὴν ὑποβολὴν αἰτήσεως ἀνεγέρσεως Ναῶν θὰ πρέπει νὰ ἐξετάζεται, ἐὰν ὑπάρχη πράγματι ἀνάγκη διὰ τὴν ἵδρυσιν Ναοῦ. Ἐνῶ ὁρίζει ὡς κώλυμα διὰ τὴν χορήγησιν ἀδείας τὸν προσηλυτισμὸν ὡς καὶ οἱανδήποτε ἄλλην ἐπέμβασιν εἰς βάρος τῆς Ἐπικρατούσης Θρησκείας (τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας). Τὴν στάσιν αὐτήν, ὅμως, τοῦ Νομικοῦ Συμβουλίου τοῦ Κράτους καταγγέλλει ὁ «Συνήγορος τοῦ Πολίτου», ὁ ὁποῖος εἰς ὅ,τι ἔχει σχέσιν μὲ τὴν ἅλωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας πρωταγωνιστεῖ μὲ διαφόρους ἀποφάσεις. Ὁ «Συνήγορος τοῦ Πολίτου» μὲ πολλὰς καὶ διαφορετικὰς ἀποφάσεις του ἔχει ζητήσει διὰ παράδειγμα τὴν ὑποχρεωτικὴν ὀνοματοδοσίαν τῶν παιδιῶν, ὀκτὼ ἡμέρας μετὰ τὴν γέννησίν των καὶ ἄνευ Βαπτίσεως. Εἰς τὴν συγκεκριμένην περίπτωσιν τονίζει ὅτι αἱ καθυστερήσεις καὶ τὰ ἐμπόδια εἰς τὴν διαδικασίαν ἀδειοδοτήσεως ναῶν ἑτεροδόξων δημιουργοῦν προβλήματα εἰς τὴν ληξιαρχικὴν καταχώρησιν γάμων, τελεσθέντων κατὰ τὸ τυπικὸν τῶν ἑτεροδόξων θρησκευτικῶν κοινοτήτων. Διαπιστώνομεν ὅτι ὁ «Συνήγορος τοῦ Πολίτου» ὁ ὁποῖος, συνήθως ὑπακούει, ἂν καὶ Ἀνεξάρτητος Ἀρχή, εἰς τὰ κελεύσματα τῶν ἐκκλησιομάχων, ὑπερασπίζεται τὰς παραδόσεις τῶν ἑτεροδόξων, ὅταν μὲ σωρείαν ἀποφάσεών του πολεμᾶ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Τὴν συμπεριφοράν του ἂς ἑρμηνεύσουν πλέον οἱ συμβιβασμένοι Ἱεράρχαι μας (ὅσοι εἶναι) καὶ ἂς ὑψώσουν τὴν ποιμαντικὴν ράβδον των ἐναντίον ἐκείνων τῶν Θεσμικῶν Ἀρχῶν, αἱ ὁποῖαι πολεμοῦν τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν
